Koning aap & het avontuur bij de dokter!

Zoo, een eeuwigheid terug dat ik me op deze blog gewaagd heb, daar gaat ie dan! Afgelopen twee reizen heb ik gewerkt met koning aap. Eerste groep waren we met zijn 18en op pad met onder ons een kersvers bruidspaar, Bas en Annemieke. Elke groep vallen er bijna wel wat slachtoffers, que ziek-zwak en misselijk, en deze reis hadden we toch wel een hoogtepunt qua doktersbezoek. De patient deze reis was Bas, hij voelde zich al een aantal dagen beroerd, zag eht niet meer zitten en kon geen woord meer uitbrengen ( en zelfs na hem pas enkele dagen te kennen, wistenwij als groep: dit zit niet goed!). Op onafhankelijkheidsdag 15 september reden we door het stadje Alajuela en daar zouden we het verlossende bezoekje brengen aan de huisarts. In Costa Rica zijn dit de dagen rondom 15 september vrije dagen, dus we hebben ongeveer 5 dichte praktijken aangedaan en uiteindelijk werden we via via naar een dokter doorgestuurd die ons wel kon helpen op zijn gesloten dag. Dat ie er een gezellig uitje van maakte hadden we snel in de gaten... Wilde eerst een batterij aan informatie hebben, aslof ie zijn eigen dossier ging aanleggen. Daarna ging hij zijn engels nog eens op ons loslaten en kregen we alle inforamtie omtred zijn dochters en ex-vrouw. Inmiddels begon de tijd te tikken, dus met zachte hand drongen wij aan om over te gaan op het echte werk. De patient moest een injectie antibiotica. Voor het zover was werden er eerst wat billen op een papiertje uitgetekent, met een kruis erdoor, een les spuiten kregen we er allemaal bij. Toen zei de dokter dat het voor mij belangrijk was om te weten hoe ik moet spuiten, wat ik vriendelijk probeerde af te poeieren. Toen de pacient verzocht werd om zijn broek te laten zakken en op de brancard plaats te nemen, dacht ik subtiel de spreekkamer te verlaten zodat het zaakje in rust en stilte afgehandeld kon worden. Maar nee hoor, niks minder waar. Vanaf dat ik het toilet doortrok werd ik door de dokter teruggeroepen en zag ik de patient met blote billen op de brancard liggen, met twee grote schietschijven op zijn billen getekent.... Annemieke en ik hadden het niet meer, maar die arme jongen lag daar ziek te wezen en wilde het gewoon achter de rug hebben. Na met veel overtuiging duidelijk te hebben gemaakt dat ik niet ging spijten, wilde de dokter zelf de spijt gaan zetten. ¨Stòòòòòpppp!¨hoorden we ineens van de slachtbank:¨Die gekke dokter heeft nog geen injectie-vloeistof in de spuit gedaan!!!¨, brulde de patient.