Panama`s Paradise Reviews on Tripadvisor

Tuesday, January 11, 2005

Papa bedankt

Oef, dat is lang geleden dat ik de weg heb gevonden naar mijn bloedeigen website... Imiddels vele avonturen verder, meerendeel alweer vergeten, slechts enkele herinneringen die boven komen drijven en die een plaatsje krijgen in het volgende hoofdstuk van Panama's Paradise.... Mijn laatste avontuur eindigde in Panama-City, shoppend voor de Pargo Rojo met Bernard. Vervolgens pakte ik op moederdag het vliegtuig terug naar Bocas om bij mijn vriendje te kunnen zijn. Hiermee begonnen twee weken van fulltime Bocas, werken in de Pargo Rojo, samen zijn met mijn vriendje en back to some lichaamsbeweging. Kortom, fijn om weer thuis te zijn. In deze dagen stond ook de kerst voor de deur. Zelf heb ik niet zo enorm veel met kerst, heeft waarschijnlijk te maken met ver van mijn familie zijn, want kerst is bij uitstrek een familiefeest, vind ik. Overal doken de kerstlichtjes (liefst met zoveel mogelijk kleur, knipper en het hoogste geluid), stalletjes en kerstbomen op. Mijn buurkindertjes haden het huis ook flink onder handen genomen. Overal hingen strikken, lampjes en kersttakken. Anita mijn buurmeisje wilde weten waarom wij geen boom hadden. Ik zei dat ik voldoende genoot van alle kerstversieringen om ons heen in Bocas en omgeving. Raul daarintegen zou die middag op pad gaan om een of andere kerstversiering in huis te halen, want een kerst zonder kerstversiering dat komt in zijn woordenboek niet voor. En inderdaad hadden we dus op eens een heuse kerstkrans op de deur hangen... Feliz Navidad... Er moest op zijn minst een kadootje komen, want het is maar een keer per jaar kerst. Ik heb een theepot gekregen van metaal, die dus echt reuze handig is want 's avonds is je thee van die ochtend bijna nog steeds warm. Niks mis mee, die theepot! Ik heb Raul een aansteker gegeven in de vorm van een mobiele telefoon. Omdat hij altijd zijn vuur kwijt is en geen mobiele telefoon heeft omdat die in de zee is gevallen. 27 december vertrok in naar San Jose omdat Herman, mijn vader die avond zou aankomen. Na bijna 6 maanden zagen we elkaar weer en dat was een fijn weerzien. Herman had wat versterkends meegenomen van Schiphol, dus zaten we rond middernacht op de plaza de las culturas gezellig van ons borreltje te nippen. Volgende morgen vertrokken we in alle vroegte naar Tortuguero om aldaar van al het natuurschoon van Costa Rica te genieten. December is zogenaamd zomertijd hier in dit deel van de wereld. Een paar maanden geleden bracht mijn vader 6 weken door in Nieuw Zeeland, ook in de zomertijd. Aldaar hadden zij alleen maar regen, en even leek het erop dat het hier geen haar beter zou zijn. Wat een regen zeg, met bakken kwam het uit de lucht. 's Middags in het dorpje rondgelopen en uit pure noodzaak als enigste aankoop een mooie groene poncho gekocht. Volgende morgen om 6 uur zouden we ons eerste boottochtje gaan maken. Toen onze gids op de deur klopte en we de hoeveelheid water die uit de lucht kwam hoorden, bedachten wij ons nog een keer en draaiden ons toen nogmaals om... 's Middags kregen we gelukkig een herkansing en hebben we een tochtje kunnen maken in de zon en op de valreep nog wat wildlife gespot zoals luiaards, brul-en slingerslingerapen, leguanen, toekans en wat ander pluimvee. Bij de lodge zelf hadden ze een kikkervisjes-kraamkamer en hebben we onze camera's kunnen uitproberen op de groene kikkertjes met rode oogjes, wat nog niet gemakkelijk was. Na dit Tortuguero-avontuur vertrokken we naar Bocas, waar we 's avonds met de aller-allerlaatste boot aankwamen. Was leuk om Raul en mijn vader aan elkaar voor te stellen. Zo lang zijn we nog niet samen dus dat vond vooral Raul best een beetje spannend maar het is allemaal goed gegaan en daar twijfelde ik zelf ook helemaal niet aan. Wat ik zelf wel wat lastig vond, is dat ik zo gek ben van Raul, dat ik het moeilijk vond om mijn aandacht te verdelen en daarnaast nog een beetje tijd voor mezelf over te houden. Maargoed, alsof de duivel ermee speelde, alsof Herman een regenwolk boven zijn hoofd heeft hangen die hem overal achtervolgd, hadden we dus in Bocas ook vrijwel de hele week regen. Een dag was het mooi weer en zijn we een tocht gaan maken met de Catamaran, dolfijnen gekeken en gesnorkeld. Zo heeft Herman toch nog een realistisch beeld gekregen van het Panama's Paradise waar ik het altijd over heb... Het vertrek uit Bocas kwam wat sneller en onverwachter dan geplanned. Herman had een artikel meegenomen uit de Volkskrant over een tour op het kanaal, die hij wel wilde maken. Om dit nog voor elkaar te krijgen moesten wij hals-over kop vertrekken met het volgende vliegtuig naar de City. De gids die in dit artikel genoemd werd, is toevallig een kennis van mij. Ik sprak hem op de msn en vertelde hem dat wij die tour zouden gaan maken en dat we deze middag zouden aankomen. Vrijwel direct na de landing werd ik gebeld door hem en kwam hij ons ophalen met de auto... wat een service zeg. Bij het hotel aangekomen, bleken ze vol te zijn, op een reservatie na. Als die lui niet zouden komen opdagen, dan was om 22.00 uur de kamer van ons. Peentjes zwetend, nagelbijtend, een zenuwinzinking nabij, betrokken wij twee over tien onze nieuwe woning! Yahoo! Tour op het kanaal was geslaagd, wederom veel dieren gezien. Zo'n mooi natuurgebied en dan her- en der een boot zo groot als een flatgebouw naast je, heel apart. Ook tijd genomen om het museum van het kanaal te bezichtingen en de Miraflores locks in actie te zien. Laatste keer dat ik hier was met Ruth, bestond het museum nog niet en stelde de sluizen voor mij niet veel meer voor dan de Beatrix-sluit van de Lek in Nieuwegein. Dit keer maakte het geheel toch me indruk op me, misschien omdat ik me nu zoveel meer verbonden voel aan Panama, dat zou zomaar kunnen. Verder nog wat geshopt, Casco Vieja bekeken, uit eten geweest en terug naar het hostal. Daar lag een kaartje voor me klaar van de disco Next waar DJ Paul van Dijk zou optreden. Jaaa, ik blijf natuurlijk wel altijd binding houden met mijn eigen partia. Bij weggaan een Heineken-champagne-emmer kado gehad!!! Hoogtepunt van de avond! Laatste trip met Herman was de barre onderneming, marathon buszitten van Panama-city naar San Jose. Vertrokken om 12 uur 's middags en kwamen om 5 uur 's nachts aan... Nog een paar uurtjes kunnen knorren in een hostal en daar scheiden onze wegen. Ik stapte om 9 uur in een taxi om de bus naar Bocas te halen, terwijl Herman pas om 12 uur op het vliegveld hoefde te zijn. Dit was tevens een van de laatste busverbindingen tussen Costa Rica en San Jose voor bijna een week. Er was zoveel regen gevallen dat er gebieden onder water stonden tot op raam-hoogte. Dat is nog eens wat anders: door het raam kijken of door het raam zwemmen. Daarom is het nu op dit moment zo rustig in Bocas want alle toeristen zijn gedwongen van reisschema's af. Maar wat betreft mijn vakantie met Herman. Ben blij dat mijn vader nu heeft gezien waar ik woon, en wie ik om me heen heb. Hij heeft Raul en Bernard leren kennen en als we het vanaf nu af aan ergens over hebben, dan kan hij zich daar een beeld van vormen. Herman, bedankt voor het komen, ik ben blij dat je er was en hopelijk doen we het nog eens over... Ik hou van je! Liefs van Jenny