Jaaa hoor, weer terug van weggeweest! Zit nu in Panachajel, Guatamala, op stap met een klein, maar luidruchtig groepje van 9 mensen. Het is heerlijk om weer op reis te zijn, 6 maanden was een lange tijd om op het eiland te zijn. Realiseer me nu dat ik het gemist heb om van de ene plek naar de andre te reizen, dus vanaf nu weer wat regelmatiger op reis, zullen we maar zeggen dan! In Bocas, Panamà, heb ik mijn fietsen achtergelaten in de
handen van een ex-collegaatje, met de financiele controle van Scha, mijn nederlandse buuf. We zien wel waar het schip strandt, ga me er van deze afstand geen zorgen om maken, dat heeft natuurlijk helemaal geen nut. In eerste instantie was mijn plan om Raùl de zaken rondom de fietsen te laten regelen, maar een paar weken voordat ik vertrok, hebben we het uitgemaakt samen. Hij woont deze weken nog wel in mijn huis, maar zodra ik terug ben, moet hij zijn eigen stulpje hebben gevonden. Altijd een beetje slikken natuurlijk, maar het is beter zo! Dus nu ben ik zomaar weer helemaal vrijgezel, nou gezellig hoor! Ik kan mijn ogen weer de
kost geven, want blijkbaar moet er ergens een prins rondlopen voor mij... Spannend! Nou, aankomende week gezellig nog met dit groepje op stap, en dan ga ik Ruth weer ergens ontmoeten in Playa del Carmen! Wat een stunt, gaan we allebei tegelijkertijd naar het vliegveld om onze groepen op te pikken! Hoe alles toch loopt in het leven. Wie had vier jaar geleden gedacht dat we elkaar nu alweer op dit continent meeten! Ik kijk er naar uit! En dan komt ook mijn moedertje de 21ste uit het vliegtuig rollen... Alleen maar leuke vooruitzichten! Tot het volgende relaas!
Inmiddels zijn we weer aangekomen in Playa del Carmen, waar het aqua turquesa is en het zand witter dan wit! Met zijn tienen zijn we de afgelopen twee weken goed doorgekomen. Geen schokkende of traumatische gebeurtenissen hoeven te verwerken, op een paar kleine incidentjes na natuurlijk. Niemand beroofd van paspoort, creditcards of portomonees vol met pingels. Uitzondering van iemand die het presteerde onder zijn eigen neus, 3 keer getild te worden op dezelfde dag. Typisch geval van scheepsrecht zeg maar. Ziek, zwak en misselijk, ook dat is ons bespaard gebleven. Na de enige aanval van acute diarree, waarbij de betrokkenen als een speer de bosjes invloog, bleef de schade beperkt tot slechts 10 muggenbulten op het zitvlak. Ook daar valt overeen te komen.
Stressvolle momenten voor een reisbegeleider zijn incidenten zoals baggage die kwijtraakt of opstandige groepen die niet op tijd in de bus zitten. Net voordat we vertrokken vanuit Mexico naar Guatamala, bleek mijn groep op tijdstip van vertrek nog naast de bus te staan. Liep ik ze al de bus in te heuwen, bleken zij een missing koffer te hebben gedetecteerd... tja, dan kun je ze het ook niet kwalijk nemen als ze een keer een bakkie soep willen eten... Elke reis leer je nieuwe dingen, die je meeneemt ter vergemakkelijking van je werk met groepen in de toekomst. Vanaf heden praat ik niet meer over de verschillende valuta´s die de 
mensen op zich afkrijgen in een reis. Brengt alleen maar verwarring, al die peso´s, quetzales, limpiras, US of Belize-dollars. Vanaf reeds ingevoerd, heten die nu allemaal pingels! Maar er zijn ook reizen dat je levenslessen krijgt aangeboden en die kun je beter met beide handen aangrijpen. Zo weet ik nu: ¨Neem nóóóóit een Frans, al betekent crisis nog zoveel keer kans".
