Inmiddels is het al weer twee weken geleden dat Daphne en Yannick weggingen. Een weekje waren we samen thuis in Bocas en daarna ben ik een weekje gaan werken voor Fox in Costa Rica. Ik ben daarna na Panama gegaan, waar we weer verenigd werden en uit eten gingen met vriend Vincent en concorte. Zaterdag hebben we nog een heerlijk chill dagje gehad met elkaar op Isla Tabogo. Beetje strandje, stadje verkennen en lekker eten in een mooi restaurantje met uitzicht over de baai. En lekker pizza dat ze er hadden, Yannick nam zijn restanten zelfs mee naar huis. Moest van Daphne omdat hij geen hap van zijn pizza gegeten had, terwijl hij degene was die de hele middag om eten liep te zeuren, haha, zeer vermakelijk. Zondag-morgen namen we dan echt afscheid, maar huis niet voor lang! Daarna heb ik de bus gepakt naar David. Ik ging een bezoekje brengen aan mijn amigo en oude werkgever Bernard, die een restaurant heeft op David airport. Bernard ving me op met zijn zus (twee druppels water) en namen ze me mee naar Bernards mansion. Ik denk iets van 15 minuten van David vandaan, aan de kant van de weg, maar een groot huis op een nog groter stuk grond. (Waarom zetten ze dat huis dan aan de kant van de weg neer??) Het huis is gemeubileerd op zijn sjiek panamees, met de meest onwijs lelijke kroonluchterlamp boven een te foute tafel met stoelen met krulpootjes, om een volledig beeld te geven. We kregen er allebei spontaan de slappe lach van toen ik er een opmerking over maakte. Bernard denkt erover om het huis te kopen, en ik denk ook dat het bij hem past. Maargoed, `s morgens om half zes werd ik uit bed getrommeld en zijn we naar het restaurant gereden. Het restaurant ziet er hardstikke goed uit, Bernard heeft zich weer overtroffen! Plus leuk uitzicht op de landingsbaan en op de vulkaan Barù. Kan iedereen aanraden om daar te gaan eten. En in David heb ik een bezoek gebracht aan onze advocaat Gustavo om het papierwerk in orde te maken voor onze panamese b.v., wat ze hier Sociedad Anomina noemen. Diezelfde
middag nadat alles geregeld was en ik afscheid had genomen van Bernard, ben ik in de bus terug naar Bocas gestapt. Terug thuis, weer alles snel op orde brengen: kleertjes naar de wasserette, eten in de koelkast en een rondje door het dorp en alles is weer terug bij het oude. Volgende morgen kwamen wel alle 20 fietsen aan met de ferry, en das dan toch een lekker moment. Daar gaan best wat verschillende handelingen een vooraf, met tussenkomst van meerdere personages. Maar als alles dan blijkt goed te zijn gegaan, en onze enige echte fietsenverhuurder George staat te glimmen van oor tot oor, dan geeft dat wel een goed gevoel. George wilde als ¨Employee van de week¨op de foto voor thuis, haha. Maar wel dus, employee van de week, want in de eerste week hebben we gelijk zeven fiesten verpatst. Van de week dus nog zo`n aktie, zodat we voor het losbarsten van het hoofdseizoen op zijn minst 20 fietsen hebben voor de verhuur. Dus van de week een bestelling doen en dan is Janine er straks om deze chaos voor haar rekening te
nemen. Maargoed, de volgende dag, woensdag, liep ik onverwacht op Bastimentos met twee nederlandse toeristen en slenterden met z`n drietjes de heuvel van de hoofdstraat op, toen ik voor de voormalige pizzeria een oud, donker mannetje zag zitten. Ik vroeg hem of de pizzeria weg was, wat hij bevestigde, en vroeg of het huis te huur stond en binnen een paar seconden stond ik binnen in het huis over de prijs te onderhandelen. Bleek ik zomaar alweer op de juiste plek op het goede moment te zijn. Na overleg met Bartho en advocaat Gustavo, heb ik uiteindelijk donderdag het contract getekend, helemaal happy mee! Gisteren hebben we de eerste marialen overgebracht: hout, metalen golfplaten, zakken zand en cement, en nog veel meer rommel. Chino is het opperhoofd timmerman en samen met zijn maatje Salsa gaat hij zich een maand opsluiten in Bastimentos om dit huis te verbouwen en op te knappen. Tijdens het verslepen van de materialen viel er door een dichtklappend hekje een zink in het water en Salsa was degene die erachteraan ging, haha. Rafael zegt dat ik de zegen heb van zijn familie, en dat zijn er een heleboel op Bastimentos, ik heb er zeker 15 de hand geschut. Fijn, dan kunnen ze met z`n allen ook een oogje in het zeil houden. Ikzelf vind het evengoed best een spannend project. Bastimentos is een hele andere wereld, een piepklein dorpje en no way out. Geen auto`s, slecht een heuvelig wandelhad dat zich de hoofdstraat noemt. We hebben uitzicht op zee, maar staan ook pal aan de hoofdstraat, dus alle lokals en het hele leven op Bastimentos ken je ws binnen no time. Daarom super relaxt om een balkon te hebben aan beide kanten, lekker inje hangmatje, helemaal goed! Dus die jongens snel aan de slag, zodat Henk straks kan gaan schilderen. Dan ga ik straks naar Panamà om Jeroen op te halen, en tevens van alles te kopen voor de keuken en slaapkamers etc. Gaaf! Wat heerlijk voelt het om dit mee te maken! Een lot uit de loterij!
Inmiddels is het al weer twee weken geleden dat Daphne en Yannick weggingen. Een weekje waren we samen thuis in Bocas en daarna ben ik een weekje gaan werken voor Fox in Costa Rica. Ik ben daarna na Panama gegaan, waar we weer verenigd werden en uit eten gingen met vriend Vincent en concorte. Zaterdag hebben we nog een heerlijk chill dagje gehad met elkaar op Isla Tabogo. Beetje strandje, stadje verkennen en lekker eten in een mooi restaurantje met uitzicht over de baai. En lekker pizza dat ze er hadden, Yannick nam zijn restanten zelfs mee naar huis. Moest van Daphne omdat hij geen hap van zijn pizza gegeten had, terwijl hij degene was die de hele middag om eten liep te zeuren, haha, zeer vermakelijk. Zondag-morgen namen we dan echt afscheid, maar huis niet voor lang! Daarna heb ik de bus gepakt naar David. Ik ging een bezoekje brengen aan mijn amigo en oude werkgever Bernard, die een restaurant heeft op David airport. Bernard ving me op met zijn zus (twee druppels water) en namen ze me mee naar Bernards mansion. Ik denk iets van 15 minuten van David vandaan, aan de kant van de weg, maar een groot huis op een nog groter stuk grond. (Waarom zetten ze dat huis dan aan de kant van de weg neer??) Het huis is gemeubileerd op zijn sjiek panamees, met de meest onwijs lelijke kroonluchterlamp boven een te foute tafel met stoelen met krulpootjes, om een volledig beeld te geven. We kregen er allebei spontaan de slappe lach van toen ik er een opmerking over maakte. Bernard denkt erover om het huis te kopen, en ik denk ook dat het bij hem past. Maargoed, `s morgens om half zes werd ik uit bed getrommeld en zijn we naar het restaurant gereden. Het restaurant ziet er hardstikke goed uit, Bernard heeft zich weer overtroffen! Plus leuk uitzicht op de landingsbaan en op de vulkaan Barù. Kan iedereen aanraden om daar te gaan eten. En in David heb ik een bezoek gebracht aan onze advocaat Gustavo om het papierwerk in orde te maken voor onze panamese b.v., wat ze hier Sociedad Anomina noemen. Diezelfde 
middag nadat alles geregeld was en ik afscheid had genomen van Bernard, ben ik in de bus terug naar Bocas gestapt. Terug thuis, weer alles snel op orde brengen: kleertjes naar de wasserette, eten in de koelkast en een rondje door het dorp en alles is weer terug bij het oude. Volgende morgen kwamen wel alle 20 fietsen aan met de ferry, en das dan toch een lekker moment. Daar gaan best wat verschillende handelingen een vooraf, met tussenkomst van meerdere personages. Maar als alles dan blijkt goed te zijn gegaan, en onze enige echte fietsenverhuurder George staat te glimmen van oor tot oor, dan geeft dat wel een goed gevoel. George wilde als ¨Employee van de week¨op de foto voor thuis, haha. Maar wel dus, employee van de week, want in de eerste week hebben we gelijk zeven fiesten verpatst. Van de week dus nog zo`n aktie, zodat we voor het losbarsten van het hoofdseizoen op zijn minst 20 fietsen hebben voor de verhuur. Dus van de week een bestelling doen en dan is Janine er straks om deze chaos voor haar rekening te 
nemen. Maargoed, de volgende dag, woensdag, liep ik onverwacht op Bastimentos met twee nederlandse toeristen en slenterden met z`n drietjes de heuvel van de hoofdstraat op, toen ik voor de voormalige pizzeria een oud, donker mannetje zag zitten. Ik vroeg hem of de pizzeria weg was, wat hij bevestigde, en vroeg of het huis te huur stond en binnen een paar seconden stond ik binnen in het huis over de prijs te onderhandelen. Bleek ik zomaar alweer op de juiste plek op het goede moment te zijn. Na overleg met Bartho en advocaat Gustavo, heb ik uiteindelijk donderdag het contract getekend, helemaal happy mee! Gisteren hebben we de eerste marialen overgebracht: hout, metalen golfplaten, zakken zand en cement, en nog veel meer rommel. Chino is het opperhoofd timmerman en samen met zijn maatje Salsa gaat hij zich een maand opsluiten in Bastimentos om dit huis te verbouwen en op te knappen. Tijdens het verslepen van de materialen viel er door een dichtklappend hekje een zink in het water en Salsa was degene die erachteraan ging, haha. Rafael zegt dat ik de zegen heb van zijn familie, en dat zijn er een heleboel op Bastimentos, ik heb er zeker 15 de hand geschut. Fijn, dan kunnen ze met z`n allen ook een oogje in het zeil houden. Ikzelf vind het evengoed best een spannend project. Bastimentos is een hele andere wereld, een piepklein dorpje en no way out. Geen auto`s, slecht een heuvelig wandelhad dat zich de hoofdstraat noemt. We hebben uitzicht op zee, maar staan ook pal aan de hoofdstraat, dus alle lokals en het hele leven op Bastimentos ken je ws binnen no time. Daarom super relaxt om een balkon te hebben aan beide kanten, lekker inje hangmatje, helemaal goed! Dus die jongens snel aan de slag, zodat Henk straks kan gaan schilderen. Dan ga ik straks naar Panamà om Jeroen op te halen, en tevens van alles te kopen voor de keuken en slaapkamers etc. Gaaf! Wat heerlijk voelt het om dit mee te maken! Een lot uit de loterij!
