Einde van mijn latijn????

Oef, Acapulco at last... Toch een hele bevalling hoor zo`n Viva Mexico reis. Twee weken, 4000 kilometer en een hoop nieuwe ervaringen verder. En twee weken dichter bij huis, stukje bij beetje trek ik mezelf dichter naar de eindsteep toe... Volslagen onzin natuurlijk, maar ik begin nu echt te merken dat ik moe ben van de afgelopen maanden. Half april verliet ik Bocas voor een reis in Costa Rica en direct daarop vertrok ik voor twee maanden naar Nederland. Niet dat dat nou altijd hard werken was, maar vakantie vieren kost ook een hoop energie. Vervolgens twee drie-landenreizen voor Shoestring, waarin ik in totaal 4 dagen op Bocas heb rondgelopen (al werkend). Na deze reizen had ik er 10 vrij, die voorbij vlogen alsof het niks was. Na deze tien dagen van ^optimaal geluk^ ging ik met Fox op drie-landenreis (3 dagen thuis, en zelfs in mijn eigen bedje geslapen) en direct erachteraan en lange reis in Costa Rica. Toen ik terugkwam van deze reis, werd ik vergezeld door een lucratief onderneminkje. Ik had in Limon vier spliksplinternieuwe bananen-fietsen gekocht, pure handel want daar koop je ze voor een prikkie en in Bocas gaan ze bijna voor het dubbele aan de man. Leuk zo`n handelsgeest, maar als je maar twee vrije dagen hebt, is dat misschien toch een beetje veel hooi op de vork. Uiteindelijk heb ik de helft al weten te slijten, en staan die andere twee nu ergens ondergedoken, verborgen voor de struikrovers van Bocas. In mijn laatste afwezigheid heeft namelijk iemand zichzelf zo vrij gevoeld om in mijn huis te slapen en van de gelegenheid gebruik te maken om gratis te winkelen. Als ik weg ben, staat er niet veel van waarde, maar wat een pech was dat ik mijn diskman met boxjes was vergeten mee te nemen op reis, en die was uiteraard pleitte. En daarnaast nog wat kleinigheden die het vernoemen nauwelijks waard zijn, maar slapen in mijn bed???? De buurman die `s nachts wat had gehoord, kwam de volgende dag kijken en deed mijn deur open. Hij zag een rood hoedje liggen wat hij herkende. Aan de hand hiervan vermoedde hij dat ik thuis was en lag te slapen. Dat bleek dus niet zo te zijn, wat zij zich later ook realiseerden toen het raam kapot was. Maargoed, Bocas is klein, en een simpel rekensommetje van 1+1 is twee, en daar hoef je ook geen detective voor te zijn dus ik ben er wel achter wie er bij mij binnen is geweest. Helaas kan je in Bocas alleen op weekdagen terecht bij de politie voor het opmaken van een officiel rapport, waarmee ze eventueel iemand voor verhoor kunnen ondervragen. En die maandag dat ik dat zou kunnen doen, zat ik al om 9 uur in het vliegtuig naar Panama-City. Maar van uitstel komt geen afstel... het recht zal zegevieren! Maargoed, dat waren dus 20 dagen van Bocas, in de afgelopen 7 maanden, waarvan de helft werkend. Lekker hoor, dat huis zijn! Nu dus Acapulco en de mensen stappen morgen gezellig weer op het vliegtuig naar Holanda... Dan begin ik aan een paar dagen van zelfstudie in de musea van la ciudad de Mexico, en maandag... Maandag pak ik het vliegtuig naar Cancun!!! Tegen die tijd ben ik wel weer uitgerust en ready to go! Dan weer een leuk verhaaltje. Want ik merk ook wel dat het een stuk moeilijker werken is als je moe bent, en het is natuurlijk niet de bedoeling dat de mensen daar de dupe van worden. Maar ik heb in elk geval mijn best gedaan, al doende leert men en voor alles moet een eerste keer zijn, dus ook voor Mexico! En tja, het leven gaat niet altijd over rozen... Maar nog een maandje en dan geniet ik van twee volle weken thuis. Lekker werken in de Pargo Rojo en als iemand dan zeurt, dan kan ik gewoon zeggen: ^Als het je niet bevalt, dan hoer je toch op!!^ Heerlijk..