De regreso a Mexico!

Na meer dan een jaar is het eindelijk weer zover: ik ben terug in Mexico! Maandag vloog ik om 8 uur 's morgens vanuit Panama City met Mexicana Airlines naar D.F. Zoals altijd realiseer ik me te laat van tevoren dat de tijd begint te dringen. Ook deze keer moest ik in alle haast de dag van tevoren mijn tas nog inpakken. Al op het vliegveld kwam ik erachter dat ik mijn vest met lange mouwen in Bocas had laten liggen. Shit, want ik ben gek op die trui en in Panama krijg je gewoon de gelegenheid niet om zoiets te dragen. Daar is het altijd te heet voor. In het vliegtuig kon ik mezelf redden door een vliegtuigdekentje om me heen te slaan, en met kussen onder mijn oor sliep ik zelfs bijna door het ontbijt heen. Maar bij aankomst in Mexico tochtte ik bijna het vliegveld uit. Bah, het is ook altijd hetzelfde hier, wat niet gek is op deze hoogte natuurlijk. Dus nadat ik mezelf had ingecheckt in het hotel, en mijn favoriete straattentjes met mexicaanse delicatesses had bezocht, moest ik verplicht een trui scoren. Achter het paleis op het Zocalo was vroeger een enorme markt met kraampjes, kleedjes en een stroom van dringende en schreeuwende mensen. Daar zou ik die trui wel ff op de kop tikken, dacht ik. Maar helaas, tot mijn grote spijt, hebben ze die markt afgeschaft. Wat een teleurstelling. In een van de vele winkeltjes vond ik er eentje, en in een klein kraampje buiten vond ik ook nog een mooie wollen sjaal. Wat een feest: Hoe lang is het geleden dat ik een sjaal gedragen heb?

Vanmorgen verliet ik het hotel voor missie "chip voor mobiel", en na nog geen 100 meter gelopen te hebben, kwam ik daar ook in oog te staan met een batterij aan naakte vrouwen. Zoals eigenlijk altijd waar dan ook in Mexico, en helemaal in het Districto Federal, is er wel een of andere protestactie gaande. Staan deze vrouwen daar poedelnaakt, te demonstreren tegen de sociale problemen waar zij dagelijks mee te maken hebben. En loop ik daar als toerist te bibberen met mijn nieuwe trui aan en wollen sjaal om ... En dan sla je een andere hoek om, waar de politie verdekt staat opgesteld, in het geval dat de boel weer eens uit de hand gaat lopen. Ze staan daar met z'n allen, op hun gemakkie, gezellig in gesprek. Het schijnt de afgelopen vijf maanden aan een stuk door zo gegaan te zijn, en zonder gewelddadige confrontaties. Dus als de nootjesverkoper langskomt, wordt er rustig op los gesnackt. Gelukkig maar...

Maargoed, missie qua telefoon is geslaagd: mijn nummer is ( 00 52) 55 2500 0977, maar omdat Mexico zo'n enorm groot land is, werkt het in elke staat anders. En met een rondreis door meerdere staten, is dat niet echt handig.

Nu alleen nog op zoek naar mijn doos met boeken die ik vorig jaar heb achtergelaten bij het busbedrijf, en dan naar het vliegveld! Viva Mexico, deze keer met 18 singles: Jihaah!