Panama`s Paradise Reviews on Tripadvisor

Tuesday, October 14, 2008

Hamburguesas, eindelijk...

Ooit, eens lang, lang geleden had ik mijn vriendjes in Saigon getrakteerd op broodjes met een plakje vlees en kaas. Een fles mayo en ketchup erbij, die ze zelf mochten bedienen. "Ooh wat lekker, hamburgers!" zeiden ze, smullend op het balkon. Vanaf dat moment werd me regelmatig (te pas en te onpas)gevraagd, wanneer we nou weer eens hamburgers gingen maken. Meedere keren kwam het tot een vage belofte, waar ze hier in Panama uitermate goed in zijn en ook ik me vaker dan me lief is schuldig aan maak. "Als mijn ouders straks hier zijn met de kerst, na de verbouwing en toen weet straks als mijn moeder hier is". Alle bezoek weer naar huis, de verbouwing achter de rug, maar hamburgers... ho maar. En dan kwam ik weer eens nietsvermoedend op mijn fiets, rechtstreeks in een hinderlaag rijdend: " Wanneer gaan we nou hamburgers eten?" En vervolgens: "Je hebt het beloofd en beloofd is beloofd!" Jaaa, dan is het duidelijk dat er actie ondernomen moet worden. Dus heb ik een uitnodiging ophangen op een van hun favoriete hangouts in de straat. Deze kinderen ontgaat niet veel, dus ik maakte me geen zorgen of ze de uitnodiging zouden opmerken.
Op deze afgesproken morgen was er een probleempje in Bastimentos, wat iets meer tijd in beslag nam dan handig was. Met alle hamburgerbroodjes en boodschappen kwam ik Saigon binnen rennen. Om alles op tijd af te hebben, moest zelfs de timmerman helpen hamburgers omdraaien. We stonden nog geen 5 minuten in de keuken of de buurtvriendjes verdrongen zich voor de deur. Omdat het allemaal iets anders liep dan ik geplanned had, mochten ze helpen, wat misschien nog wel het allerleukste was. "Aha, nou weet ik hoe je hamburgers maakt" zei er eentje, toen hij zag dat ik een ei door het gehakt heengooide. En dat de broodjes voorgesneden uit de zak kwamen was ook een belevenis. Al voordat de hamburgers op de broodjes kwamen te liggen misten meerderen al een hap. Toen de hamburgers en de limonade op waren, konden we weer terug naar de normale orde van de dag. Voor deze kinderen is dat op zaterdag niet veel meer dan spelen en nog eens spelen. De afgelopen weken zijn ze druk in de weer met een giga koelbox (waar ze die vandaan hebben is weer een andere vraag) waar ze zeer creatief mee opgaan. De ene keer is het verstopplek, dan doodskist en zelfs als boot wordt ie gebruikt. Maar het doorsnee duw en trekwerk lijken ze ook niet zat te worden. In Saigon vervelen de kinderen zich nooit. En ik geniet van hun gekkigheid.

No comments: