Zo, terug van weggeweest, back in Bocas. Helemaal uitgerust van mijn weekje vakantie met mijn snoes en het begeleiden van twee groepen. Ik dat gewoon voor het eerst in mijn carriere als reisbegleidster, familie bij me, en wel mijn moeder Susan. Ik vond het wel een beetje spannend, maarre zo gezegd, zo gedaan, en was hardstikke gezellig! We hadden een groep van 23 man, allemaal onze generaties en ook nog twee andere families aan boord: Winnie en Rob en de familie Ypenburg! Leuk! We hebben een voorspoedige reis gehad, het was een brave groep, die zelfs de statistieken naleefden op het gebied van de gezondheids-voorspellingen! Sterker nog, jullie verbraken het record, ze vielen bij bosjes. Dubbele scores, onduidelijke scores, we hebben het allemaal gehad, mexicaanse verkiezingen zijn er niks bij. Al met al weinig bijzonders dus in Mexico en Guatamala. Veel interessanter hoe Jos beschrijft hoe hij in een nederlands ziekenhuis wordt nabehandeld alsof het hier ging om een
aflevering van X-files. Dus los daarvan geen rare dingen gebeurd. Zelfs de grensovergangen verliepen gesmeerd, waarbij we niemand hebben hoeven omkopen. Wat niet overal zonder slag of stoot ging. Aan de grens bij Copàn vonden die lui van Guatamala ons helemaal niet leuk en werden we nu een voor een
bij de baas geroepen. Maar als dat alles was, want in Belize hadden we een neger die op zijn stoel zat en het wel best vond. En in Mexico wilden ze niet eens jullie blaadje zien, laat staan dat jullie allemaal op het knopje mochten drukken, naaa moe! Het moet niet gekker worden. Weer zoveel dingen meegemaakt, dat het maar goed is dat we tegenwoordig alles vastleggen op onze digitale cameraatjes. Zoals dat kleine schattige meisje in Madre Tierra, die gewoon haar hele winkel uitverkocht omdat ze zòòòò schattig was! En ook in Tikal waren er mooie foto-momenten: zwermen tucans, waar de groep op een gegeven moment niet meer warm of koud van werd, die aparte, harige rups die we zagen
in en die bende neusbeertjes die we net voor de uitgang nog even gepresenteerd kregen. En toen, terug naar Playa del Carmen, waar het water turquesa is en de Coronas koud staan! Daar namen we afscheid van elkaar en bleven Susan en ik alleen achter in ons hotel, en hebben we nog heerlijk rustig-aan gedaan! eebn dagje hebben we een bezoek gebracht aan Cozumel, wat inderdaad niet veel anders is als Playa del Carmen. Uiteindelijk hebben we nog een snorkel-tourje gemaakt en ben ik met twee knotsen van schelpen naar huis gegaan, om lampen van te maken. Nu dus terug in Bocas lekker al mijn souvernirtjes een plaats geven en de reis in gedachten nog eens nalopen. En kan niet anders zeggen dan dat het drie heerlijke weken zijn geweest!Hardstikke bedankt allemaal, het was fantastisch!
Zo, terug van weggeweest, back in Bocas. Helemaal uitgerust van mijn weekje vakantie met mijn snoes en het begeleiden van twee groepen. Ik dat gewoon voor het eerst in mijn carriere als reisbegleidster, familie bij me, en wel mijn moeder Susan. Ik vond het wel een beetje spannend, maarre zo gezegd, zo gedaan, en was hardstikke gezellig! We hadden een groep van 23 man, allemaal onze generaties en ook nog twee andere families aan boord: Winnie en Rob en de familie Ypenburg! Leuk! We hebben een voorspoedige reis gehad, het was een brave groep, die zelfs de statistieken naleefden op het gebied van de gezondheids-voorspellingen! Sterker nog, jullie verbraken het record, ze vielen bij bosjes. Dubbele scores, onduidelijke scores, we hebben het allemaal gehad, mexicaanse verkiezingen zijn er niks bij. Al met al weinig bijzonders dus in Mexico en Guatamala. Veel interessanter hoe Jos beschrijft hoe hij in een nederlands ziekenhuis wordt nabehandeld alsof het hier ging om een 
aflevering van X-files. Dus los daarvan geen rare dingen gebeurd. Zelfs de grensovergangen verliepen gesmeerd, waarbij we niemand hebben hoeven omkopen. Wat niet overal zonder slag of stoot ging. Aan de grens bij Copàn vonden die lui van Guatamala ons helemaal niet leuk en werden we nu een voor een bij de baas geroepen. Maar als dat alles was, want in Belize hadden we een neger die op zijn stoel zat en het wel best vond. En in Mexico wilden ze niet eens jullie blaadje zien, laat staan dat jullie allemaal op het knopje mochten drukken, naaa moe! Het moet niet gekker worden. Weer zoveel dingen meegemaakt, dat het maar goed is dat we tegenwoordig alles vastleggen op onze digitale cameraatjes. Zoals dat kleine schattige meisje in Madre Tierra, die gewoon haar hele winkel uitverkocht omdat ze zòòòò schattig was! En ook in Tikal waren er mooie foto-momenten: zwermen tucans, waar de groep op een gegeven moment niet meer warm of koud van werd, die aparte, harige rups die we zagen
in en die bende neusbeertjes die we net voor de uitgang nog even gepresenteerd kregen. En toen, terug naar Playa del Carmen, waar het water turquesa is en de Coronas koud staan! Daar namen we afscheid van elkaar en bleven Susan en ik alleen achter in ons hotel, en hebben we nog heerlijk rustig-aan gedaan! eebn dagje hebben we een bezoek gebracht aan Cozumel, wat inderdaad niet veel anders is als Playa del Carmen. Uiteindelijk hebben we nog een snorkel-tourje gemaakt en ben ik met twee knotsen van schelpen naar huis gegaan, om lampen van te maken. Nu dus terug in Bocas lekker al mijn souvernirtjes een plaats geven en de reis in gedachten nog eens nalopen. En kan niet anders zeggen dan dat het drie heerlijke weken zijn geweest!Hardstikke bedankt allemaal, het was fantastisch!
No comments:
Post a Comment