Panama city met Mariska en Ilja

Een tijdje geleden waren Mariska en Ilja hier. Ik ben hun gaan ophalen in San jose, en daarna hebben zij een aantal dagen doorgebracht in Bocas bij ons thuis. Ik was toen nog aan het werk in de Pargo Rojo van Bernard en in de tijd kwam ik erachter dat het niet gemakkelijk is om een restaurant te runnen, en zeker niet van een afstand. We hebben dus deze dagen in Bocas eigenlijk helemaal niks leuks gedaan samen. We hebben wel gekletst natuurlijk, en zijn uit eten geweest, maar de dolfijnen-tour hebben we niet gedaan, en ook zijn we niet op de fiets naar het strand geweest. Jammer, maar zo is het gelopen, en het regende daarnaast ook veel en iedereen was moe, leek het wel, De vakantie begon pas toen we naar Panama-city gingen met zijn vieren. De taxi die ons meenam van het vliegveld, reed na nog geen tien minuten een verhoging van de rijstrook op. Door de klap kwam er in de taxi een wolk van stof vrij, het leek wel sneeuw man. Stonden we daar dus ineens langs de kant van de snelweg, met de pluisjes in ons haar, tussen twee richtingen van rijstoken in met 4 lekker banden. De eerst de beste taxi die langskwam ingestapt, nog even bijkomen en toen lachen, gieren, brullen... Dat was nog eens een denderend binnenkomen! Daarna een prima hotelletje, overal met de taxi heen, en lekker sight-seen! Nix mis mee. Tegen het einde van de middag nam onze gids Raul ons mee naar de Causeway, waar we begonnen met het vakantie-bier. De causeway geeft een mooie skyline weer van de city en ook boten meren er aan om aan wal te gaan. Een van de boten die hier lag is het echte blinblin waar Panama bekend om staat... De volgende dag zijn we echt gaan sight-seen. Raul vertrok om zijn familie te bezoeken en wij taaiden hem af naar Parque Natural Metropolitano om te genieten van het uitzicht over de stad en het kanaal. Was jammer dat de bomen zo kaal en droog waren als in Nederland in de herfst, maar dat is slechts een detail. Daarna hebben we een taxi gepakt naar het kanaal. Eerst een film gekeken, het museum gedaan en toen in het kanaal-restaurant bier gedronken en gekeken hoe de sluizen open- en dicht gingen. Toen we het wel weer gezien hadden, begon het avontuur pas want we namen een Diablo Rojo, een publieke rammelkast op wielen, terug naar de stad. De bussen scheuren door- en om de stad heen, met het liefst de salsa zo hard mogelijk aan en dat voor 25 cent. Daarna ons af laten zetten bij de winkelstraat zoals wij ze kennen in Utrecht en Amsterdam: lekker breed en aan beide kanten winkels. Maar niet zo maar winkels, alleen maar goedkope winkels. Je moet wel even zoeken, de tijd hebben, plus enige ervaring, maar ik begin er inmiddels al aardig thuis te raken. Anyways, het leuke van deze straat is dat je ziet wat een bonte verzameling het panamese volk is: Indianen(5%), waaronder de Kuna Yala-vrouwen met hun gekleurde kleding met sieraden en goud in hun neus, en de Guaymí-indianen met hun lange, wijde gekleurde jurken. Daarnaast de chinezen, de negers , mestiezen en de blanken, die nog steeds de rijkste zijn en hebben alle politieke en leidinggevende functies in handen. Panamá is een corrupt land, waarvan iedereen die eingzins belangrijk is, elkaar kent en in hetzelfde circeltje meedraaid. Rijke jongeren noemen ze hier ook wel yeyecito´s, en Panama-city staat er bol van... alle rijkdom in de stad vertegenwoordigd. Het wemelt er van de grote 4 wheels, een rijkdom waarvan we in Bocas maar weinig zien, maar des te meer van over de vloer krijgen. Maargoed, dit alles maakt de panamees een interessante combinatie van rassen en hyrachien, en daarnaast zijn de panamezen over het algemeen mooie mensen zijn, wat niet onprettig is om om je heen te hebben. Daarna zijn we via cinco de mayo het oude gedeelte van de stad binnengelopen: het Casco Antiguo. Koloniaalse gebouwen, afgebladderde verf, vergane glorie maar o zo mooi. Op de pier heb je uitzicht op el Puente Americano, waar ik een mola-schilderijtje gekocht heb van een Kuna-indiaanse. Hij hangt nu in de badkamer naast het zeepaardje en de geschilderde golf. Die avond hebben we Raul weer ontmoet in een restaurant van zijn oom, El Piloto. We hebben daar gegeten met zijn tante, neefje en nichtje en daarna zijn we in een Cubaanse bar een baseball-wedstrijd wezen kijken van Panama tegen Cuba. Kregen we daar te zien dat Nederland gewoon ook hardstikke bij de top zat, altijd leuk natuurlijk... Neefje was zo aardig om ons zijn member-card te lenen van het Gamboa-resort net even buiten de stad. Volgende dag hebben we daar dus lekker lui op strandbedden gelegen en verder weinig uitgevreten. Toen moester Mariska en Ilja weer terug naar San Jose, en was onze vakantie samen alweer voorbij. Ik vond het leuk dat jullie er waren Mariska en Ilja, en ik hoop dat jullie in de korte tijd dat jullie er waren, een stukje van panama´s schoonheid hebben meegekregen! Dag panama-city, tot de volgende keer maar weer.