Wat een toestand dat paardrijden

Zo, terug in Costa Rica om precies te zijn in Monte verde. Ben op stap met een groep van Koning Aap, wat ik zelf nogal verrassend vond. Op een of andere manier was ik er namelijk volledig van overtuigd dat ik een 3 landen reis ging begeleiden, tot ik op het vliegveld mijn vouchers checkte en ik erachter kwam dat ik een lange Costa Rica reis heb... ahum. Heerlijk hoor, is een van mijn favoriete reizen, maarre wat dus niet zo handig uitkomt is dat ik mijn baggage voor mijn reis naar Holanda dus nog wel in Panamà heb staan.... Nou ja, ik regel het wel op een of andere manier, maar echt handig is anders. Stond ik daar dus op het vliegveld en waren de labels van Konig Aap niet meer geel maar zwart. Ik herkende dus mijn groep niet, en ook die handige CRS-stickers ( de agent van Konig aap en mijn directe werkgever) die zij als amerikanen op hun borst hadden geplakt deed bij mij geen belletjes rinkelen. Maargoed, uiteindelijk kwam toch nog alles goed, het zou de schok wel zijn geweest. Maar wat pas echt onverwacht kwam.... In Rincon de la Vieja gingen we lekker als optioneeltje paardrijden. Ik vertelde de mensen dat je geen ervaren amazone zoals ik hoeft te zijn, die paarden doen toch waar ze zelf zin in hebben en sjokken even rustig achter elkaar aan. Dus uiteidelijk zat iedereen (waarvan de meesten zonder ervaring) op zijn knol en toen bleef er nog een beest over. Die deed al een beetje raar, bokkesprongetjes maken enzo. Maarja, ik ga daar natuurlijk geen belang aan hechten, zò`n paard maakt mij niks wijs... Een reisgenoot gaf tussen neus en lippen door de tip weg om nòòòit de teugels los te laten als een paard steigert. Nadat ook ik geinstalleerd was, gingen we op weg. Bleek er al vrij snel een lonesome cowboy achter te blijven, dus die dacht ik even bij te sturen. Ik geef een draai aan mijn teugels, maar maan paard weigerde en ging er als een speer vandoor, sprongetjes makend, recht op een boom af. Wat een toestand, dacht ik nog! Ik uit alle macht de teugels vasthoudend, gleed ik links van het paard af. Vanuit mijn ooghoek zag ik die paardenkont langskomen en binnen een fractie van secondes raakte ik met mijn hoofd de grond en registreerde ik binnen dezelfde splitsecond dat het paard mij niet zo pletten met zijn hoeven... wat een opluchting. Het was natuurlijk ff schrikken maar alles is goed gegaan en daarna kon ik er alleen maar op lachen. De groep had het natuurlijk gezien en die zeiden allemaal dat ze dachten dat ik ff een showtje weg aan het geven was, haha. Het is nu twee dagen geleden gebeurd en mijn bil is een beetje blauw, mijn spieren hebben een klap gehad en ik heb een klein schaafwondje her en der. Toch best gevaarlijk dat reisbegeleiden..... Enne morgen gaan we canopien, als dat maar goed gaat!