Cuba Libre!!!

Jaa hoor, daara zit ik dan alweer bijna 10 dagen in Cuba. Op dit moment zitten we in Santiago de Cuba en hebben we er alweer verschillende lokaties opzitten, allemaal volledig verschillend van elkaar. Inmiddels heb ik verschillende reizen achter de rug, maar voor zover kan ik wel zeggen dat dit een hele leuke en relaxte reis is, en ook wat groeps-samenstelling valt er niks op aan te merken. Ik ben op stap met tien oudere stellen ("de grijze golf") die stuk voor stuk mijn ouders hadden kunnen zijn. Hardstikke gezellig natuurlijk, ik voel me bijna het kleine meisje, maar net nog niet helemaal. Op dit moment zit iedereen klaar om mee te gaan naar een Salsa-les, maar die gast van de animatie komt gewoon niet opdagen. Ik snap er nix van. Dat is ook Cuba, mensen zijn totaal niet zakelijk of klantvriendelijk ingesteld... Kan het hun bommen, voor uitmuntend werk word je hier echt niet beloond en voor een salaris van $15 zou ik ook niet ineens de meest fantastische prestaties gaan lopen leveren. Zo stonden we met meerdere mensen aan de receptie in een hotel. De allervriendelijkste receptioniste was druk bezig een enorme zak vol muntjes te tellen. Ik vroeg haar of ze dat misschien kon doen nadat ze ons geholpen had, maar dat kon niet zei ze... Sta je dan met je nederlandse mentaliteit duimen te draaien en je ongeduld op de proef te stellen. Ook communicatie is een begrip dat niet goed is uitgewerkt door Fidel in zijn socialistische systeem. Zo raakte er een videocamera kwijt in een van de hotels. Godzijdank bleek de huishouding hem gevonden te hebben, een klein wonder op zich, maar de hoeveelheid telefoontjes ,en pogingen tot enige vorm van communicatie die daaraan verbonden werden, daar kan een boek over geschreven worden. Niemand weet ergens wat van, de desbetreffende persoon is spoorloos, de telefoonlijn drie dagen uit de roulatie en vervolgens de camera veilig opgeborgen in een kluis waarvan de sleutel bij een afwezige persoon geclaimd moet worden... aaahhh! Ik kan nog niet zeggen: "eind goed al goed" want dat moet nog maar blijken. De arme eigenaar is op de laatste dag nog met een huurauto die kant op gereden... ik hou mijn hart vast. Daarnaast, ook niet uit het straatbeeld weg te denkenin Cuba, al die mensen haciendo cola en todo lado. Rijen en rijen met mensen voor je kan het zo gek niet bedenken. Wachtend op de bus(die nooit komt en als die komt afgeladen vol is), voor de winkel, in de apotheek of waar dan ook. "Socialismo o muerto": is de slogan die Fidel hierop loslaat, jaaaa, wachtend in de rij zeker, zou ik ook het loodje leggen... En al die mensen rokend, liefst achter het loket, bij de bank, het postkantoor, hoort er allemaal bij! Sigatetten krijgen ze op de bon, vier pakjes per maand, que rico! Zelf ook een sigaar geprobeerd deze trip. Heej, je bent in Cuba of niet. Lekker is anders, maar staat in elk geval vereeuwigd (foto volgt nog, toch Rob?). Cuba, een bijzondere ervaring, een bijzonderleuke groep, ik ben tevreden, en nu weer tijd om naar Panamà te gaan. Want daar smaken de Cuba libres pas echt libre!!! Tot volgend jaar Cuba, eerst twee maanden vakantie.... yahoo