Spider-woman, ahum...

Costa Rica- 18 daags! Fantastische reis! Het begon al komisch: stond samen met een andere Fox-collega op het vliegveld om onze groepen op te halen, allebei voor een lange reis in Costa Rica. Het enige verschil was dat al zijn deelnemers ¨gelukkige winnaars¨ waren van een of andere Fox-loterij, plus allemaal single, terwijl ik alleen met stelletjes op stap zou gaan. Uiteindelijk maakten we er een game van wie als eerst startklaar zou zijn om naar hetzelfde hotel te vertrekken. Ik was als eerste paraat maar mijn transfer-chauf ging nog ff een extra blokkie om, dus uiteindelijk rolden wij als laatste het hotel binnen. Volgende morgen, fris en fruitig, volledig startklaar om af te taaien naar Arenal, zoals een normale 18-daagse reis begint. Gelukkig bleek mijn chauffeur beter zijn zaakjes voorbereid te hebben en zijn vouchers te hebben doorgelezen. Ze bleken onze route omgegooid te hebben, dus we moesten naar een compleet andere lokatie: Golfo de Nicoya, Ensenada Lodge! Lang leve de oplettende chauffeur zo op de vroege morgen. Was toch lullig geweest als we voor de vulkaan hadden gestaan en dan weer rechtsomkeer hadden moeten maken over die klote-weg! Hoe bedoel je ¨verassing van de dag¨. Maargoed, dat was dus even onverwacht heel erg aangenaam, want Ensenada is toch wel een van mijn favoriete lokaties tijdens deze reis, een klein beetje thuiskomen. En zoals de enige echte trouwe fan natuurlijk nog helder voor de geest staat, hier beoefen ik mijn ¨how to catch-a-spider-skills¨, want het wemelt hier van de spinnenholletjes! Wat een avontuur! Mijn grote held, Louise de barman, is mijn leermeester en probeert mij de fijne kneepjes van het vak bij te brengen. Het is nog niet eenvoudig, er komt meer bij kijken dan met het juiste sprietje in een holletje porren. En al doende leert men... Zo paste ik mijn oude techniek toe van zachtjes heen-en weer friemelen in het holletje en rustig, met beleid, onder constant gewiebel, mijn stokje eruit trekken. Die truc deed voorheen wonderen, maar blijkbaar: news travels fast in spider-country too... Jenny is back! Er wilde geen enkele spin happen, sta je daar als gids met je goede gedrag lekker ongeloofwaardig te wezen met mijn vrijwel directe opschepperij in de bus toen ik erachter kwam dat we naar Ensenada gingen... Maargoed, een goede leermeester hoort ook alternatieven aan te dragen, dus hij nam het roer van me over. Hij duwde zijn sprietje in het hol, purde wat rond, voelde dat hij beet had en gaf een gigantische ruk aan het stokje. Hiermee lanceerde hij de Tarantula zo bij een van mijn groepsgenoten op de broek. En het was nog donker ook... wat hebben wij gelachen! Een mense heeft maar zo weinig nodig om gelukkig te zijn, ik bedoel maar!