Panama`s Paradise Reviews on Tripadvisor

Wednesday, March 02, 2011

Wat een geweldige ervaring... En wat een ongelofelijk lief meisje hebben we gekregen! Nina Lotte Rolink is op 13 februari geboren. 7 pond en 51 cm, schoon aan de haak. De bevalling is snel en gemakkelijk verlopen, ik kan het alle vrouwen aanraden het op deze manier te doen. Nina is precies met 40 weken geboren. Nederlandse punctualiteit ten top, wat nou Carribische kwaliteiten... Ik kan zelf proberen een leuk stukje te schrijven, maar dat heeft mijn vader al gedaan. Zodoende gebruik ik gewoon zijn verslag van deze bijzondere gebeurtenis.... Subject: Panama 2 Date: Tue, 15 Feb 2011 04:32:53 +0100 Hallo Lui. Om te beginnen moet ik even kwijt dat mijn dochter Jenny echt een kei is, ze heeft zich enorm dapper gehouden tijdens de bevalling van haar Nina. Geweldig! Die Nina is een erg gaaf meisje, prachtig om te zien. Maar laat ik bij het begin beginnen. In de nacht van zaterdag op zondag kreeg ze een gevoel in de buik alsof ze ongesteld moest worden. Maar de vrijdag ervoor zijn we voor het laatst bij de dokter langs geweest en was het bericht nog hetzelfde als de week ervoor. ¨De baby is er klaar voor en zal wel tussen nu en 2 weken zich aandienen¨ Ze nam deze pijn wel serieus en zat in de ochtend met een heerlijk kruikje aan de tafel. We hadden met vrienden afgesproken dat we bij de Chinees zouden gaan ontbijten. Dat ¨dim summen¨is haar favoriete bezigheid. Om 10u waren we als eerste precent bij de Chinees. Na een tijdje kwamen de anderen, waaronder een gepensioneerde Ned.arts, Bert, mensen van de KLM en een vriend en drie vriendinnen die in Panama werken. Die meiden hadden een taart gemaakt van luiers en kadootjes met roze inpak papier en roze strikken de zaak op gesmukt. Zag er prima de luxe uit! Jenny, dol op kadootjes, was uiteraard helemaal in haar sas. Maar ondertussen bleven de pijntjes zich maar aandienen. Jenny moest zelfs af en toe gaan staan om de pijntjes handelbaar te houden. Vragen die Jenny stelde aan Bert, of die pijntjes er allemaal wel bij hoorden werden niet onderschat maar alsnog afgedaan als¨voorbereidende weeen en die konden wel weken van te voren al plaatsvinden. Daarmee was dat probleempje als voldoende afgedaan. Ons programma van die dag zou, zoals onder vrienden gewoon is ¨weer gezellig worden. De arts is natuurlijk een terzake deskundige,waarom ook niet! Gewoon doorgaan! Na het chinees ontbijten stond als volgt een bezoek aan de grootste Mall van Panama City op het programma. Ik zou daar nog even mijn mail nazien en even skypen met het thuisfront. Had toen al een vaag vermoeden, maar met de dokter bij ons, wat kan je dan gebeuren, ja toch! Vanaf de Mall zijn we met een panamese familie, die bij ons in het flatje hun vakantie aan het houden zijn, naar de sluizen van het Panamakanaal gegaan. We gingen met de bus, wat op zich al een belevenis is. Ze gebruiken hier van die stinkende oude Amerikaanse schoolbussen als lokaal transportmiddel. Die bussen zijn hier als afdankerjes gedumpt en doen nog volop dienst! Die bussen zijn aan alle kanten mooi gemaakt met velle kleuren en veelal art gespoten. Prachtig om te zien. Je hoort en ziet ze al van verre aankomen, met van die heerlijke dikke roetpluimen uit hun uitlaten, die achter de bus vertikaal omhoog gewerkt zijn. We stapten om even na enen uit en zijn naar de sluizen gelopen. Jenny nog steeds met haar ¨voorbereidende pijntjes¨! Na de kaarjes gekocht te hebben gingen we het imposante gebouw binnen. Jenny had niet zoveel zin en bleef beneden met de mededeling dat ze wel zou bellen als het erger zou worden. Na 10 minuten belde ze en zei dat ze toch liever naar huis wilde omdat de pijn nu toch wel erg werd. Nadat ik de anderen, waaronder Bert, had gezegd dat we naar huis zouden gaan omdat het niet meer leuk was voor Jenny, hebben we een taxi gepakt. Zo rond kwart over twee. Tijdens de taxirit bleek dat de pijnen nu toch wel een regelmaat begonnen te krijgen. Ik heb toen de dokter gebeld en haar de situatie uitgelegd. Zij adviseerde om maar niet naar huis te gaan, maar om direkt naar het ziekenhuis te komen. Ondertussen had de taxidriver ook lucht gekregen van wat op handen was, hij zette het gas er flink op en nadat hij zijn warnblinks had aangezet, dacht hij ook elk stoplicht maar te kunnen negeren. Wat het begin leek van een dolle rit, vlgs mij zulks een rit waar elke taxichauffeur van droomt ooit mee te mogen maken. Maar nadat de eerste hachelijke situatie op een kruising had plaats gevonden en Jenny hem kalm, maar in een niet mis te verstane Spaanse woorden had gezegd dat het ziekenhuis zeker de bestemming was, maar dan wel alleen om een baby te krijgen, bleef hij de sokken erin houden maar nu wel met het in acht nemen van de stoplichten en verkeersregels, kwamen we even voor drieen aan in het ziekenhuis. Jenny werd in een razend tempo in een rolstoel naar de babyafdeling gereden, waar ze direkt onderzocht werd en bleek dat ze een ontsluiting van 10 cm. had. Dus volledig! Schrikken, dus! Jenny werd gelijk met bed en al naar de verloskamer gereden, ik er als begeleider, in haar kielzog. Op de afdeling aangekomen zag ik een man achter de balie zitten die als twee druppels water op Ruud Gullid leek. Nadat ik hem dat vertelde, zei hij dat ik niet de eerste was die dat was opgevallen. Hilarische moment, natuurlijk! Toen ik daarna bij Jenny kwam, lag ze al met de benen hoog en kwam ook gelijk de dokter binnen rennen ( die hier haar nagels showed voor de camera). Amper binnen, werd ik door een verpleegkundige aangesproken, dat het niet de bedoeling was om zonder speciale kleding binnen mocht zijn! Ik kreeg een lichtblauw verplegerspak en moest me direkt gaan omkleden. Gelijk kreeg ik een zeer elegant mutsje en voetbeschermers alles in dezelfde kleur lichtblauw. De schoenbeschermers pasten niet om mijn sandalen,dus die uit en met mijn blote voeten in die dingen gestapt. Ik terug naar de verloskamer,in een keurig pak, dus. De dokter zei dat de ontsluiting compleet was en dat de baby niet lang meer op zich zou laten wachten. Zo,zo! Om 10 over 3 begonnen de persweeen waarna de dokter om 3u20 de vliezen brak. Na ongeveer 15 persweeen en een dik uur later,kwam onze Nina Lotte om 16u28 ter wereld! Ik mocht de navelstreng doorknippen, zoals we tijdens de bevalling hadden besloten. Een zeer prachtig moment! En die Jenny, die zich zo krachtig had gehouden de hele tijd. Petje af hoor, voor haar! Na mijn knipwerk, ben ik door gaan knippen en schieten van fotoos en filmpjes van de handelingen die de verloskundige aan het doen was met baby Nina. Het schoon zuigen van de luchtwegen en het wegen van haar. Na deze handelingen kon Nina eindelijk bij Jenny terug gelegd worden en konden de eerste indrukken van haar door de moeder op genomen worden. Geweldig om te zien,hoe Jenny die eerste momenten met dochter Nina, een beetje onwennig, maar o, zo vertrouwd in zich kon opnemen. Heerlijk! Na een minuut of tien en ettelijke fotos later,werd Nina in een couveuze gelegd en weggereden. Hier in Panama is dat een standaard onderdeel bij een ziekenhuis bevalling. Ik heb toen maar het thuisfront in Nederland gebeld waarna het me allemaal te veel werd en samen met Jenny de emoties niet meer onder de oppervlakte konden houden en wilden houden. Even later lag Jenny te rillen op de gang in haar bed,van emotie en de kou ws. Jenny is op de kamer al vrij snel onder de douche gegaan en even later kwam Nina daar ook naar toe en was het leed geleden. Prachtig om mee te maken maar als jong gepensioneerde is het goed dat dit zich niet elke dag voordoet! In de nacht is Nino,de echte vader naar Panamacity gekomen met de nachtbus vanaf Bocas. Hij zou eigenlijk de bevalling meemaken,maar omdat het in zulks een versnelling kwam,kon hij niet op tijd hier ter plekke zijn. Ik heb hem wel aan de telefoon gehad toen hij in de bus zat en heb hem gefeliciteerd met zijn pas geboren dochter, NINA. Vandaag, maandag lag het stel er erg gelukkig bij in het ziekenhuis. Zelfs ed borstvoeding is al redelijk op gang.Wat wil een mens nog meer......! Groeten uit een warm en af en toe nat Panama. Herman. Nou ja, zo ging het dus zo´n beetje! Jenny

Monday, January 31, 2011

The baby room is ready! Thanks daddy!

Well well, nog maar twee weekjes te gaan en dan wordt baby verwacht! Wat een feest! Sinds twee weken is Herman, mijn vader hier. Na op kraamvisite bij Ruth in Playa del Coco te zijn geweest, begon het geklus. Dus in de afgelopen dagen heeft hij een heuse baby kamer in elkaar getimmerd, met alles erop en er aan en ook nog een commode erbij. Ik heb me voornamelijk bezig gehouden met het geven van goedbedoelde adviezen en wachten tot het klaar was. Vanaf het moment dat al het grote werk gedaan was (alles dus: nieuw plafond, muren en vloer) kon het leuke werk beginnen: verven en decoreren.... Gelukkig wa sik niet zo lang geleden nog in Nederland helemaal los gegaan met de aanschaf van een paar pronkstukken, zoals de klamboe en de muurstickers... Zodoende, hier het resultaat!

Friday, December 03, 2010

Nederland 2010

De vakantie in Nederland zit er weer op... Ik heb een heerlijke maand gehad en had eigenlijk helemaal niet zo veel zin om terug te gaan naar Panama. Het moest er nou eenmaal van komen, en nu ik hier weer ben, is het ook goed allemaal. Maar het was zo gezellig in Nederland en hier... hier regent het alleen maar... Mijn tijd in Nederland heb ik voornamelijk besteed aan familie. Ik heb ombeurten bij Susan en Herman geslapen, en zo her en der een nachtje bij deze en genen. Perfecte timing was mijn komst in deze tijd van het jaar, want in deze periode hebben we meerdere verjaardagen in de familie. Het begon met de verjaardag van mijn broer Emiel en zijn dochter Julia. Zo sla je meerdere vliegen in een klap. Leuk om die kinderen van mijn broer te zien. Wat worden ze snel groot! En wat een huishouden zeg, drie kinderen... das een heel bedrijf! Mijn liefste nicht Pam vierde ook haar verjaardag en wat een feest dat dit samen viel met de intocht van Sinterklaas in Enkhuizen! Die beste man had ik al in geen jaren meer gezien! Leuke bijkomstigheid en het was een heel spektakel met zwarte Pieten die de Drommedaris beklommen en allerlei kinderen verkleed als zwarte Pietjes... Zo ook Abel van Pam en Max van Pim. Wat zijn het toch een spannende tijden als de goedheiligman weer in het land is! Ook bij Pam in huis is het een drukte van jewelste, met drie kinderen die overal een mening over hebben en er lustig op los kakelen. Maar het is wel heel gezellig! Op al deze verjaardagen geniet ik niet alleen van alle familie, maar ook van de lekkere hapjes en versnaperingen. Broodjes met allerlei beleg dat we in Panama niet kennen, banket staven, marsepein, pepernoten... je kan het zo gek niet bedenken. Nu is het normaal dat je tijdens een zwangerschap twee kilo per maand aankomt, maar ik denk dat ik in deze maand een heuse prestatie heb neergezet! Ik ben dan ook enorm gegroeid, en dat zal niet alleen de baby zijn die een groeispurt doormaakte. Voorafgaande jaren maakte ik altijd hele tournees door Nederland. Dit jaar heb ik het stukke rustiger aangedaan. Ik heb alleen een bezoekje gebracht aan Susanne in Keulen. Dat kost ook niks... voor maar 19 euro`s met de snelle trein sta je daar binnen 2 uur. Dit uitsapje was voornamelijk heel relaxt. Lekker uitgerust en bijgekletst en een beetje door het stadje van Keulen gewandeld. Lang geleden had ik me voorgenomen om tijdens elk bezoek aan Nederland een stedentrip te plannen. Zo dus ook dit jaar! Susanne is nou overigens weer terug in Bocas! Ik heb ook een nachtje geslapen bij Mariska in Arhnem en bij Sigrid in Groningen. Wat me elke keer weer opvalt bij deze vriendinnen, is dat het net lijkt alsof we vorige week nog bij elkaar op de koffie waren. Het voelt als vanoudst, hooguit heb je wat meer bij te kletsen. Heerlijk om ze weer gezien te hebben. Beide hebben ook leuke kerels uitgekozen. Ilja van Mariska gaat alweer jaren mee, en is inmiddels goud waard. Sigrid heeft sinds een jaartje bijna een nieuwe vriend en het ziet eruit alsof dat hem wel eens zou kunnen zijn! Sigi ziet er gelukkig uit! Natuurlijk ben ik met Herman ook een nachtje bij Oma Losser gaan slapen. Dit omaatje gaat er ook nog steeds hard tegenaan. Inmiddels al 93, geloof ik, maar nog volledig bij de les. We hebben lekker zitten Yatzeen en zijn ook gaan zwemmen in Duitsland op de vroege morgen. Daar was ze vroeger wel fanatieker in, nu lijkt het voornamelijk een sociaal gebeuren met alle andere ouwetjes. Deze periode in Nederland ben ik uiteraard ook naar de verloskundige geweest om te kijken of alles goed is met ons meisje. Ze spartelt er lustig op los, en lijkt in actie te komen zodra ik een momentje plat ga. De echo met de verloskundige was prima, maar echt mooi is anders. Op de foto`s zag ze eruit als een alien. Omdat we daar niet blij van werden, kreeg ik een doorverwijzing om 3D foto`s te maken. En die zijn een stuk leuker geworden. Ik denk duidelijk te kunnen zien dat ze Nino`s brede neus heeft en zijn lippen. Maar op weer een andere foto heeft ze net zo`n lange neus als ik. Oh oh, arm kindje, die heeft straks duidelijk vooraan gestaan toen de neuzen werden uitgedeeld... Wat ik heel gezellig en bijzonder vond, was samen met mijn moeder in bed liggen met onze handen op mijn buik. Zo heeft Susan de baby meerdere keren voelen schoppen en bewegen, en met een wc rollletje op mijn buik heeft ze zelfs het hartje gehoord. Dit is ook zeker een van de redenen waarom het me dit keer zwaarder viel om weer naar Panama te gaan. Daar heb ik geen lieve en zorgzame familie met wie ik dit soort momenten kan delen. Wat echt de klapper op de vuurpijl was, was het feestje van Herman, omdat hij na 43 jaar met pensioen is gegaan. Dat opzich is al een unieke gebeurtenis... wie werkt er nou 43 jaar in hetzelfde bedrijf? Maar dat ik op mijn laatste dag van mijn verblijf in Nederland daar ook bij kon zijn, dat vond ik wel heel erg leuk. Het feest was goed georganiseerd en het was een drukte van belang. Zo leuk voor Herman om op zo`n manier weg te gaan! Ik zou nog tijden door kunnen gaan over alle leuke ontmoetingen en dingen die ik heb gedaan deze maand. Maar het voornaamste is gewoon dat ik een heerlijke tijd heb gehad en dat ik een ongelofelijk lieve en leuke familie heb. En ons meisje krijgt een hele lieve oma en opa!

Sunday, October 31, 2010

Ruth en Jenny: 2 zwangere eenden!

Niet zo lang geleden was Ruth een paar dagen met Freddy Buay in Bocas. Dat was heel gezellig. Dit is de eerste foto van onze kleine meisjes samen. Inmiddels is Ruth bijna aan de beurt want half december wordt haar babietje verwacht. En ik geniet op dit moment van een welverdiende vakantie in Nederland. Zodat ik straks verzekerd ben voor de geboorte van ons kleintje, half februari. En verwend dat we worden! Prenatal, Hema en alles wat met babies te maken heeft maakt gouden tijden door in Utrecht! Nog een geluk dat de winkels vol liggen met winterkleertjes, dat biedt iets van bescherming! Van Emiel en Marjolein heb ik de buggy gekregen, een hele stoere maar voornamelijk praktische wagen! Die heb je binnen een handomdraaid opgevouwen tot een klein pakketje. Ik twijfelde nog even of ik de bijpassende slaapzak ook mee zou nemen, puur en alleen omdat ie zo mooi is. Vervelend zeg dat het altijd zo warm is in Panama...

Friday, September 24, 2010

And..... it's a girl!

Zodra het de mensen duidelijk werd dat mijn bijzettafeltje niet zomaar dikker werd, kwamen de voorspellingen los. Als grote winnaar kwam het jongetje uit de strijd. En zoals vele vrouwen, was ook ik ervan overtuigd dat baby een jongetje was. Ondanks dat de stand qua dromen op 2-2 stond, was de jongetjes droom echter en gedetailleerder. Ik ging op het mes zitten ipv op de schaar, wat bij de Kuna Indianen Baby-test een duidelijk geval is van jongetje.....maar wat blijkt? We zaten er allemaal naast: baby is een meisje.... Hoe leuk is dat? Nino hoopte al op een meisje, sinds hij al een jongetje van 10 heeft. Volgens de doktor heeft hij 100% zeker zijn zin gekregen. Ik ben ook heel blij en moest een klein traantje wegpinken toen ik baby zag bewegen en alles goed en gezond blijkt te zijn. We hebben zelfs alle vingertjes en teentjes kunnen tellen. En baby heeft meet op alle fronten zoals het zijn moet. Ik ben nu al trots op baby! Volgens de laatste echo wordt baby op Valentijns dag geboren. Ruth's baby twee maandjes eerder. Ook zij krijgen een meisje, dus kunnen ze strakjes gezellig samen met het keukentje spelen en op reis gaan en dat soort dingen! Het is toch een fijne gedachte dat ons meisje straks een oudere en wijzere vriendin naast zich heeft als ze al deze avonturen gaan beleven. Je weet toch: Zo moeder, zo dochter!

Wednesday, September 01, 2010

Vakantie in eigen land!

Hallo allemaal! Onverwacht, maar wel heel erg leuk... Ik ben 25 october in Nederland voor een maand! Na wat onderzoek blijk ik alleen verzekerd te zijn, als ik elke 365 dagen op z`n mist voet op eigen bodem heb gezet. Dat is inmiddels alweer een tijdje geleden... En met zo`n bevalling voor de deur is het natuurlijk niet verstandig om onverzekerd rond te gaan lopen. Ja je hoort het goed: Ik ben 4 maanden zwanger! Dus kom ik gewoon op vakantie naar Nederland! Hoe leuk is dat? Ik nam me steeds voor om nu eens in de zomer te komen, maarja, dan had ik daar maar eerder aan moeten denken. Nu pik ik in ieder geval allemaal andere leuke festiviteiten mee: De verjaardag van nichtje Julia, Emiel en nicht Pam. Ik kan zelfs de intocht van de Sint meemaken in Enkhuizen... Nou, wat wil ik nou nog meer! En Herman gaat in die periode ook met pensioen, dus kunnen we oma bezoeken. En ik verheug me nu al op een middagje Sauna met Susan. De Hema en H&M plunderen....Alleen maar leuke dingen op de agenda! En dan het eten.... oh oh: bruine boterhammen met oude kaas, broodjes kroket met mosterd, lams-roti van de Surinamer, mijn moeders kip kerrie... En dan zien jullie me ook allemaal zwanger! Ik heb zin om jullie allemaal te zien!

Tuesday, June 15, 2010

De nieuwste flyers

Het is nu dan misschien rustig op het eiland, maar voor juli hebben we al aardig wat reserveringen binnen! Afgelopen week stonden we voor het eerst met een advertentie in een lokaal Puerto Viejo`s krantje: Que paso Caribe! Voordat het krantje was uitgebracht, hebben de makers al twee stelletjes deze kant opgestuurd! Deze vier mensen hebben samen ruim en breed betaald voor de publicatie van 4 issues! We zullen zien wat het gaat opleveren. En eentje voor de bikes... Bocas Bicis is inmiddels de grootste fietsen verhuur in Bocas. Alle fietsen zijn voorzien van een nummerbord met ons logo erop. Het blijft elke dag leuk om onze fietsen voorbij te zien rijden. We zijn dan misschien de grootste, maar zeker niet de enige. Afgelopen periode zijn er verschillende nieuwe bijgekomen, en ten onder gegaan. Ook wij hebben onze prijzen omlaag moeten gooien. Nu, voor het laagseizoen kost een fiets maar $8 per dag en de tweede helft van de prijs.

Flickr

This is a test post from flickr, a fancy photo sharing thing.

Geen bericht is goed berich!

Ik had laatste keer geschreven dat ik vanaf un weer elke maand iets van me zou laten horen. Inmiddels is er lang en breed een maand gepasseerd, maar helaas geen spectaculaire nieuwtjes van mijn kant. Natuurlijk is ook het WK hier losgebarsten, alleen een beetje jammer dat de eerste twee wedstrijden om 6:30 in de ochtend beginnen... Bocas is nagenoeg leeg, op een paar verdwaalde backbackers na. Met geluk heb ik drie kamers vol, dus ik mag even zo goed niet klagen. Deze rustige periodes zijn ideaal om de huisjes bij te houden. We hebben cemente paadjes aangelegd, van de Saigon Straat naar de eerste twee cabanas. Als het veel regent, staan deze huisjes op het wáter en brengen de gasten veel modder mee naar binnen! Hopelijk is dat nu verleden tijd, maar we zullen het zien en beleven als de heftige regentijd weer losbarst. Verder hebben we alle huisjes gefumigeerd: al het hout ingespoten tegen beestjes. En dat blijkt elke keer hard nodig te zijn. Het balkon op de eerste verdieping is weer volledig geschuurd en in een nieuw laagje houtbeschermer gezet. Van de week heb ik de voorkant van Panama`s Paradise Property gepimpt. Nog meer planten naast de cayuco`s… ziet er zeer goed uit. Alleen een beetje jammer dat ik de hoofdwaterleiding geraakt had. Daar merkte ik niks van omdat het water maar drie keer per dag aan staat. De volgende ochtend zag ik wel een vreemd gaatje, waarvan ik me afvroeg of het soms een krab was, of een ander dier, die een holletje gegraven had. Toen ik terugkwam, stond ineens dit stukje van de straat blank, en hadden al mijn arme buren geen water! Shit! (Lang leven mijn watertank, dacht ik stiekem, want wat een drama als mijn gasten geen water hebben…) Water is een probleem in Bocas. Drie keer per dag gaat de waterkraan open water, en in die tijd hoop je dat de watertank bijgevuld wordt. Wij hebben hier een joekel, dus over het algemeen is het genoeg, zelfs bij maximale bezetting. Maar als er een kraan blijft openstaan, of vaker voorkomend, als de toilet blijft spoelen, ben je al dat water zo weer kwijt. En als de electriciteit uitvalt (geen zeldzaam verschijnsel hier) dan heb je ook geen druppel water. Dat is me nu al zo vaak overkomen, dat ik de informative tekst voor de gasten heb aangepast: Elk huisje heeft een emmer. Dus ik raad hen aan om die te vullen op de eerste dag van verblijf. Mocht de electriceit dan wegvallen, kunnen ze in elk geval een katte-wasje doen…En hoef ik niet meer te pas en te onpas in de watertank te hangen met emmers water… lang leve een derde wereld land! Een paar weken geleden was er de viering van de Black Virgin. Samen met Opa ben ik naar Bastimentso vertrokken en hebben we daar samen met Rafael deze feestelijkheden bijgewoond. Meer dan dans, eten en drinken is het niet. En alle opbrengsten kwamen ten goede van de school, dus dan moet je wel een hapje eten! Vorige maand hadden we senso en Panama. Alle mensen werden geteld en je moets thuisblijven tot ze bij je aan de deur waren geweest om een lijst met vragen door te nemen. Zelfs de toersiten. Als je ongeteld de deur uitging, kreeg je $50 boete. Dat is gemiddeld 25 uur werken voor de mensen hier, dus over het algemeen bleef iedereen braaf thuis. Het was sinds een paar dagen eindelijk mooi weer, dus alle gasten stonden te popelen om op tour te gaan. Gelukkig kwamen ze hier om 9 uur al langs, maar mensen verderop in de straat pas om 5 uur `s middags. Beetje jammerrr. Ik ben benieuwd wat de uitslag is van dit landelijke onderzoek…. Maar die resultaten zullen nog wel even uitblijven, verwacht ik. Verder staan Rafael`s House en Saigoncito inmiddels op Hostelworld and StudentUniverse. Hier kunnen mensen boeken en ze doen ook een aanbetaling, dus dat betekend dat ik elke dag de bezetting moet bijhouden. Ik heb me ingeschreven op deze sites, omdat zij samenwerken met de Lonely Planet, de reis-bijbel voor 90% van de reizigers. Het doel van Panama`s Paradise is om genoemd te worden in de 2011 editie van Panama! Dus over 3 maanden staan we hopelijk op deze site. Dat is de eerste stap in de goede richting! Gelukkig gaat het ook nog steed goed met de reviews op Tripadvsior. Inmiddels hebben we er al 47!
Met mij zelf gaat het ook goed. Heb nog steeds een vriendje, Nino. Hij is hel lief, behulpzaam en altijd vrolijk. Zondag speelt hij in de finale voor de eerste of tweede plaats in de Almirante Cup, waar ze al in geen jaren deel van hebben uitgemaakt. Als ze winnen krijgen ze een heuse outfit, spannende tijden dus! En of ze winnen of verliezen, het bier staat hoe dan ook koud! Hier in Panama laten ze geen gelegenheid voorbij gaan voor een feestje! Je maakt wat mee in Bocas!