Vanaf het moment dat Panama's Paradise Caribbean Cabanas is ontstaan, is ons huizen-aantal snel verveelvoudigd en begon mijn leven als Nomade. We begonnen met de aankoop van de twee Cabanas (Saigoncito 1, 2 en 3) en in een van deze huisjes woonde ik zelf al vijf jaar zeer gelukkig. Als je maar twee cabanas hebt om te verhuren, is het niet handig om er zelf een te bezetten, dus ik ging verhuizen.
Ik huurde een kamer van opa achter onze eigen Cabanas. "Handig, lekker dichtbij!": dacht ik. Niet lang daarna verhuisde het buurmeisje. Zij had een keuken in haar kamer, dus dat plekje wilde ik ook hebben. Er zat al een tussendeur in, dus die hoefden we alleen maar door te breken. Zo had ik ineens een twee-kamer appartement (nu Saigoncito 4 en 5). Niet lang daarna gaf ook mijn buurman Henk te kennen dat ie Bocas ging verlaten. Wow, dan heb ik de hele verdieping, dacht ik.
Rond dezelfde tijd stond er een caravaan van bezoek uit Nederland op me te wachten.
Mijn twee nichtjes Amy en Mandy kwamen langs, Ruth bleef wonen en Robin beet de spits af. Natuurlijk offerde ik mijn "mooiste" kamer op aan zo'n voornaam gezelschap. Toen alle dames hier waren, verhuisde ik naar de kamer van Henk, die toen nog verbouwd moest worden. Maanden lang zat ik in deze bouwkeet. Toen het eindelijk mooi werd en Saigoncito 6 was geworden, moest ik weer verkassen. Ik verhuisde van de ene kamer naar de andere. Het
lag er maar net aan wat ik kon verhuren.
Toen het toerisme begon toe te nemen en we regelmatig alles vol hadden, kwam ik erachter dat het niet altijd prettig is om naast je huurders te wonen.
Ik wilde mijn eigen plekkie, maar wel dichtbij de Cabanas natuurlijk. Een tijdelijk huisje opende me de ogen: "Ik wil mijn eigen plekje!"
Ik had mijn oog al vaker laten vallen op een Carribisch huisje direct achter de gallerij (Saigoncito 4, 5 en 6). Het stond al geruime tijd te huur, alsof het op me wachtte. En daar woon ik inmiddels alweer ruim een maand. Het huisje bestaat uit twee appartementen, dus volgend jaar verwacht ik Saigoncito 7 en 8 af te hebben. Of ik dan alsnog tussen de huurders in kom te wonen... dat zien we dan wel weer. Maar voorlopig hebben we onze handen vol genoeg aan het eerste appartement. Wat een heerlijk stekkie!
Vanaf het moment dat Panama's Paradise Caribbean Cabanas is ontstaan, is ons huizen-aantal snel verveelvoudigd en begon mijn leven als Nomade. We begonnen met de aankoop van de twee Cabanas (Saigoncito 1, 2 en 3) en in een van deze huisjes woonde ik zelf al vijf jaar zeer gelukkig. Als je maar twee cabanas hebt om te verhuren, is het niet handig om er zelf een te bezetten, dus ik ging verhuizen. 
Ik huurde een kamer van opa achter onze eigen Cabanas. "Handig, lekker dichtbij!": dacht ik. Niet lang daarna verhuisde het buurmeisje. Zij had een keuken in haar kamer, dus dat plekje wilde ik ook hebben. Er zat al een tussendeur in, dus die hoefden we alleen maar door te breken. Zo had ik ineens een twee-kamer appartement (nu Saigoncito 4 en 5). Niet lang daarna gaf ook mijn buurman Henk te kennen dat ie Bocas ging verlaten. Wow, dan heb ik de hele verdieping, dacht ik.
Rond dezelfde tijd stond er een caravaan van bezoek uit Nederland op me te wachten. 
Mijn twee nichtjes Amy en Mandy kwamen langs, Ruth bleef wonen en Robin beet de spits af. Natuurlijk offerde ik mijn "mooiste" kamer op aan zo'n voornaam gezelschap. Toen alle dames hier waren, verhuisde ik naar de kamer van Henk, die toen nog verbouwd moest worden. Maanden lang zat ik in deze bouwkeet. Toen het eindelijk mooi werd en Saigoncito 6 was geworden, moest ik weer verkassen. Ik verhuisde van de ene kamer naar de andere. Het 
lag er maar net aan wat ik kon verhuren.
Toen het toerisme begon toe te nemen en we regelmatig alles vol hadden, kwam ik erachter dat het niet altijd prettig is om naast je huurders te wonen.
Ik wilde mijn eigen plekkie, maar wel dichtbij de Cabanas natuurlijk. Een tijdelijk huisje opende me de ogen: "Ik wil mijn eigen plekje!"
Ik had mijn oog al vaker laten vallen op een Carribisch huisje direct achter de gallerij (Saigoncito 4, 5 en 6). Het stond al geruime tijd te huur, alsof het op me wachtte. En daar woon ik inmiddels alweer ruim een maand. Het huisje bestaat uit twee appartementen, dus volgend jaar verwacht ik Saigoncito 7 en 8 af te hebben. Of ik dan alsnog tussen de huurders in kom te wonen... dat zien we dan wel weer. Maar voorlopig hebben we onze handen vol genoeg aan het eerste appartement. Wat een heerlijk stekkie!
