Caribisch huisje te huur!

Ja best lezertjes, jullie zien het goed! Ik wil mijn huisje verhuren voor de aankomende twee maanden dat ik straks weer op pad ben. Ik heb zowaar een oproepje gedaan op een website waar een verdwaalde toerista mij op wees, geniale uitvinding. Dit idee van deze startpagina kennen jullie in NL waarschijnlijk allemaal allang, maar voor mij was het volledig nieuw. Nu heb ik mijn blog op hun pagina enne willen zij eigenlijk ook op de mijne: www.panama.startpagina.nl En dat wil ik best want iedereen moet naar Panamà komen! Op hun prikbord heb ik gezegd foto`s van mijn stuplje te plaasten, en dat roep ik zowiezo al tijden, dus hier komt ie! Ik kan natuurlijk niet anders dan met een foto van mijn plantjes! Mijn tuintje, mijn grote trots en absolute bezigheid numero uno in Bocas. Gewoonte is waar ik ook ga nou, ik moet en zal een plantje meenemen. En het meest waar ik naar uitkijk als ik weg ben, is hoe mijn tuin erbij staat, en wat er in bloei is. Gisteren kreeg ik een verlossend telefoontje, dat mijn planten waren aangekomen. Deze had ik van de week, tot grote blijdschap, op de kop heb weten te tikken in el Valle de Anton. Ze uiteindelijk in Bocas krijgen, das een heel ander verhaal. Maargoed, ik ben dus de hele dag zoet geweest mijn nieuwe heilconia`s een plekje te geven, en de tuin opnieuw in te delen. Had ik toch een mieren-attack! Prikken dat ie kunnen... errug heftig. Nou, zoals alleen mijn trouwe fans weten, ben ik een tijdje geleden druk geweest met mijn nieuwe keuken-blokje. Uiteindelijk wil ik de andere helft van de L nog aanbouwen, maar we zijn hier in Bocas en we doen het rustig an! Tijdens mijn bezoek aan Panamà-city, heb ik ook alvast een nieuw matras op de kop getikt. Starks komen Herman en Marian en dan sta ik mijn goddelijke bedje natuurlijk aan hun af. Maarre dat doorgezakte vogelnest in de woonkamer, dat als matras moest doorgaan, dat kan voor zo`n hardwerkende princesà natuurlijk geen aanrader zijn. Dusse dat bed heb ik nu bekleed met ¨de witte stof¨ uit Mexico, en gaat vanaf heden door voor ¨the lounge¨. Daarna heb ik geprobeerd om de hele woonkamer vast te leggen, dus die ga ik nu showen. Daarbij is het belangrijk om te weten, dat mijn huis zeg maar een open ruimte is. Ik heb geen muren maar schotten, en het gedeelte van de woonkamer met de slaapkamer is afgesloten met een bamboo-rolgordijn. Ook de keuken staat in open verbinding met de woonkamer. Met de slaapkamer niet echt, want die ruimte wordt ingenomen door de badkamer die (gracias a dios) wel in meedere mate is afgesloten. Maarre als je eenmaal binnen bent, dan zou je bij wijze van spreken een rondje kunnen lopen door alle vertrekken, zonder ook maar een deur open te hoeven doen. Het paradijs waarin ik woon met zon, zee en strand, hebben me geinspireerd in de kleuren en schelpen en koralen, die je door het hele huis terugziet. Verder heb ik her en der wat sfeer-verlichting aangebracht en souvernirs van mijn reizen uitgestald. Ik ben heel erg blij met mijn huisje, het mooiste huisje waar ik ooit heb gewoond en daar waren echt wel mooie bij... (18e eeuws in Argentat, Dordogne enne in Utrecht heb ik het ook nooit slecht getroffen). Maargoed, voor de fanatiekeling die dit leest, ik krijg een punthoofd van de foto`s invoegen, die nu stuk voor stuk weigeren... dusse morgen waag ik weer een poging! Laterzzzz

Schudden met die kont.....

Zo, na een paar dagen optimaal genoten te hebben van mijn huisje, en dan vooral van binnen, begonnen de muren toch wat op me af te komen. Regen en nog eens regen, er kwam geen einde aan! Had het plan om deze drie weken een kleine vakantie te ondernemen met mijn amigo-landgenoot Vincent. Belt ie me maandag op en zegt ie dat ie op het punt staat vervroegd naar Panamà te vertrekken, want die spinnenbeet van vier dagen daarvoor begon nou toch wel verdacht veel pijn te doen... Ik vond al dat ie er wat makkelijk mee omging. Laat ik het zo stellen, als ik zulke helse pijnen zou doorstaan, en met zo`n dikke duitse braadworst-vinger zou rondlopen, dan had ik me al tien keer bedacht om eindelijk eens gebruik te maken van mijn verzekering die ik braaf elke maand betaal en nog nooit heb hoeven gebruiken. Dusse Vincent vertrok en ligt nou in een blinblin-ziekenhuis, vlak naast een prima winkelcentrum, waar niks mis mee is voor de bezoekers, hehehe. Dusse in Bocas probeerde ik mij staande te houden in de regen, en was ik druk in de weer met een andere lokatie te vinden voor mijn fietsen, dat blok aan mijn been. Nou, Jonathan, dat ventje dat mijn fietsen verhuurd, woont in een huisje dat ik huur. Dat huisje staat schuin naast de Pargo Rojo en doordat het lot ervoor leeg staat, heeft het open zicht op de hoofdstraat. Ik ben nu overeen gekomen met de huiseigenaar, dat ik een klein schuurtje naast het huisje mag bouwen, voor $20 per maand extra! Goede deal! En nu heb ik ook Jonathan zo ver dat hij de fietsen van mij gaat leasen voor een X bedrag per dag, wat een hoop gezeur zou moeten schelen. Nou ja, ik knijp mezelf pas in mijn handjes als het contract ondertekent is, maar in elk geval ben ik nu verlost van die Pargo Rojo, een hele opluchting! Maargoed, mijn klusjesman is nog een paar dagen druk met een andere klus, dus dat schuurtje moet nog ff wachten. En toen belde Vincent mij dinsdag op, en hij had zo`n pijn dat ie moest huilen en toen dacht ik: ¨Ik ga gewoon! Als ik daar zou liggen, moederziel alleen, dan wil ik ook graag hebben dat iemand me komt bezoeken!¨ Dusse dat gaf mij extra reden om dan nu maar de benen te nemen en een paar dagen in de city te spenden. Maar wat te doen als je niet bulkt van het geld en Panama bijna in de eerste plaats bekend staat als Shoppers-Paradise? Dusse wat zijn de andere grote voordelen van de stad? The Gym, een fenomeen dat we in Bocas niet kennen! Nu kwam Vincents dokter langs om zijn hand schoon te maken, en ware het niet dat hij daarna naar de sportschool zou gaan. Hij bellen en wist me te vertellen dat ik met hem mee kon komen en een abonnoment kon krijgen voor $36, voor 15 dagen. Pakken dus die deal! En die sportscholen hier zijn ook niet van gisteren. Zo blitst heb ik ze in NL of de VS in elk geval niet gezien. Elke loopband, stepsapparaat en fiets heeft er een flatscreen-tv voor hangen met DirectTv... das nog eens andere koffie. En ze hebben klassen van yoga, tae-bo, steps etc etc. Dus afgelopen drie dagen heb ik me lopen uitsloven in de ¨Powerclub¨. Enne dacht je wat, stonden we te zweten in een klasje van aerobics, hoor ik ineens: ¨Boomboomboom, schudden met die kont, van links naar recht...... Nou, en dat heb ik gedaan hoor, met een glimlach van oor tot oor! Ik ben gek van deze stad. Volgend jaar, let op mijn woorden, ga ik een woninig-ruil aan voor 2 maanden! Wanneer is het ook alweer regentijd in Bocas?

Op reis met mi madre!

Zo, terug van weggeweest, back in Bocas. Helemaal uitgerust van mijn weekje vakantie met mijn snoes en het begeleiden van twee groepen. Ik dat gewoon voor het eerst in mijn carriere als reisbegleidster, familie bij me, en wel mijn moeder Susan. Ik vond het wel een beetje spannend, maarre zo gezegd, zo gedaan, en was hardstikke gezellig! We hadden een groep van 23 man, allemaal onze generaties en ook nog twee andere families aan boord: Winnie en Rob en de familie Ypenburg! Leuk! We hebben een voorspoedige reis gehad, het was een brave groep, die zelfs de statistieken naleefden op het gebied van de gezondheids-voorspellingen! Sterker nog, jullie verbraken het record, ze vielen bij bosjes. Dubbele scores, onduidelijke scores, we hebben het allemaal gehad, mexicaanse verkiezingen zijn er niks bij. Al met al weinig bijzonders dus in Mexico en Guatamala. Veel interessanter hoe Jos beschrijft hoe hij in een nederlands ziekenhuis wordt nabehandeld alsof het hier ging om een aflevering van X-files. Dus los daarvan geen rare dingen gebeurd. Zelfs de grensovergangen verliepen gesmeerd, waarbij we niemand hebben hoeven omkopen. Wat niet overal zonder slag of stoot ging. Aan de grens bij Copàn vonden die lui van Guatamala ons helemaal niet leuk en werden we nu een voor een bij de baas geroepen. Maar als dat alles was, want in Belize hadden we een neger die op zijn stoel zat en het wel best vond. En in Mexico wilden ze niet eens jullie blaadje zien, laat staan dat jullie allemaal op het knopje mochten drukken, naaa moe! Het moet niet gekker worden. Weer zoveel dingen meegemaakt, dat het maar goed is dat we tegenwoordig alles vastleggen op onze digitale cameraatjes. Zoals dat kleine schattige meisje in Madre Tierra, die gewoon haar hele winkel uitverkocht omdat ze zòòòò schattig was! En ook in Tikal waren er mooie foto-momenten: zwermen tucans, waar de groep op een gegeven moment niet meer warm of koud van werd, die aparte, harige rups die we zagen in en die bende neusbeertjes die we net voor de uitgang nog even gepresenteerd kregen. En toen, terug naar Playa del Carmen, waar het water turquesa is en de Coronas koud staan! Daar namen we afscheid van elkaar en bleven Susan en ik alleen achter in ons hotel, en hebben we nog heerlijk rustig-aan gedaan! eebn dagje hebben we een bezoek gebracht aan Cozumel, wat inderdaad niet veel anders is als Playa del Carmen. Uiteindelijk hebben we nog een snorkel-tourje gemaakt en ben ik met twee knotsen van schelpen naar huis gegaan, om lampen van te maken. Nu dus terug in Bocas lekker al mijn souvernirtjes een plaats geven en de reis in gedachten nog eens nalopen. En kan niet anders zeggen dan dat het drie heerlijke weken zijn geweest!Hardstikke bedankt allemaal, het was fantastisch!