Bocas Bicis

Oef poef! Moe, maar heerlijk om weer terug te zijn in de wervelstorm die altijd op Bocas heerst! Even een vrij weekje genoten en nu langzaamaan weer aan het werk!Probeer een verfrissend windje door mijn fietsen-bedrijfje heen te blazen. Heb nieuwe bikes besteld in Costa Rica en heb een mooie flyer laten platificeren. Dat was nog wel ff een avontuur, mijn tripje naar Limon, Costa Rica. `s Morgens moest ik op de valreep nog Vincents fiets meegeven die op de laatste seconde nog het vliegtuig in werd gehezen. Door deze toestanden miste ik mijn boot, waardoor ik dikke vertraging opliep. In Limon was het de bedoeling dat ik simpelweg het geld zou overmaken, maar die klungel van de fabriek stuurde me tot vier keer toe foute facturen met allerlei raadselachtige nummertjes, dus dat schoot helemaal niet op. Ik zag mijn plan om in een dag terug te reizen in rook opgaan... Uiteindelijk toch tot het juiste bedrag gekomen en ik blij naar de pin. Was me ff ontgaan dat je maar 3 keer op een dag mag pinnen en dan ook nog eens on-europese bedragen. Dus moest ik zowiezo blijven om de volgende ochtend het restant te pinnen. Maargoed, ik liep daar dus met hangende schouders in Limon rond en besloot chinees te gaan eten in een super foute cantina ¨Kings¨ genaamd. Het eten was lekker, niks mis mee. De ellende begon toen ik het donkere slangenhol dacht te verlaten en het licht weer in wilde stappen. Ik moest een dronke lapzwans passeren, die nietsvermoedend een groene jongen tussen mijn poezelige tenen en slippertje plantte.... jak, blèèèh. Te ranzig, echt heel goor. Gelukkig was ik bijna bij het hotel om die gorigheid af te wassen, en tot mijn grote vreugde viel ik binnen tijdens een episode van de Simpsons, dus mijn leed was snel geleden. Lag ik daar in mijn doorgezakte vogelnest tv te kijken, hoor ik ineens buiten allerlei trommels, kwam er een optocht lang, een desfile noemen ze dat. Ik mezelf uit bed gehesen en over de ballustrade gehangen. Dit soort optochten geven mij altijd een enorme brok in mijn keel en ik word er hardstikke emotioneel van, zo geweldig en opzwepend is die muziek, zo nu niet anders. Nog een extra gevoel van geluk overviel me toen ik zag dat een super-rasta met dreads in zijn baard, en met groezelige kleren als een van de vele daklozen van Limon, de weg vrijmaakte voor de optocht, die al danzend iedereen uit de weg zwaaide met zijn stok. Vervolgens begon het uit het niets te gieten, en ging de desfile gewoon onder een afdak staan waar ze onverstoorbaar verder gingen. Was ik ineens toch wel in mijn nopjes met mijn tripje Limon! En door dit oponthoud heb ik dus ook tijd gehad om mijn flyer te plastificeren. Hij is wel weer cool geworden vind ik, met de fotos en het logo komt ook goed tot zijn recht! Ja ja, ben tevreden. Nu alleen nog de ware werker vinden, die echt van aanpakken weet en geld maakt voor ons beiden, die is tot op de dag de revue nog niet gepasseert, maargoed, dàt gebeurd zowiezo weinig in de regel. Dan verwacht ik ergens vandaag een telefoontje van de schilder, om het over een billboard te hebben. Dat gaat gewoon een zonsondergang worden, zo mooi als je ze alleen op televisie ziet, maar toch echt voorkomen hier op Bocas del Drago! Maargoed, dat zien jullie dan wel weer! Verder komen Herman, Marian en Jac hierheen, en natuurijk die Rrruthje! Wat een feest!