Lekker zwetuh!

Zo, dat was me een zware bevalling! Na de groep gisteren afgeleverd te hebben op het vliegveld, kon mijn eigen sjouw-avontuur beginnen. Toen zij allemaal aan het inchecken waren, zette ik mijn koffer (plus knots van een passpiegel) op de weegschaal, die spontaan 35 kilo aansloeg. Stressen natuurlijk, want over het algemeen mag je twee koffers meeslepen van 22 kilo per stuk. Een collega van me kon even op mijn hutkoffer passen terwijl ik een sprintje trok naar Copa-airlines. Aldaar vertelde mijn nieuwe grote vriend dat ik maar liefts 2 koffers mocht meenemen van 34 kilo per stuk. Je begrijpt, een pak van mijn hart. Dus aangekomen in het hotel begon ik als een pijl uit een boog mijn hele hebben en houden te herorganiseren. Alle zware dingen (kookboeken, kruiden, hagelslagblikjes van de koningin en bloembollen etc.) propte ik in mijn handbaggage-rugzak, om alsnog al die extra kilo's mee te smokkelen. Om 3.30 's morgens reed de taxi voor en kon de grote stunt gaan beginnen. Que kilo's verliep alles van een leien dakkie. Ware het niet dat deze jongeman begon te zeuren over de spiegel die een halve meter uit mijn koffer hing. Die kon ie zo niet inchecken. Als ik hem bij hem zou inchecken moest dat gaan als extra stuk baggage, á $104. Beetje jammer, dus hij raadde mij aan om gewoon door de douane heen te gaan en maar af te wachten wat er zou gebeuren. Dat leek me de moeite van het proberen waard, dus liep ik daar ´s morgens met een loeizware handbaggage en een passpiegel het halve vliegeveld af te struinen. Maar, groot nieuws: alles ging goed, niks geen extra kosten, dus ik mag mezelf in mijn handjes knijpen. Aangekomen in Panamá ben ik gelijk naar het kleine binnenlandse vliegveld gereden, en heb ik al mijn baggage meegestuurd als cargo, wat uiteindelijk ook maar $28 kostte. Nou denken jullie natuurlijk dat ik eerst even ging bijkomen, maar nee hoor, toen begon de ellende pas. Volgende missie was de aanschaf van een computer. Hele stad door, zaak in en uit. In de eerste winkel uiteindelijk toch de beste keuzes, zul je altijd zien. Maar wat een twijfels zeg, ben ik niet gewend van mijzelf. Hadden keuze uit twee HP´s, een met DVD en CD brander, 256 KB, 80 GB, maar met Celeron. Andere was dus ook een HP, zonder brander, 256 KB, 40 GB, maar een pentium 4. Aaahh, ik werd er gek van want ik heb nu al vaker gehoord dat Celeron sucks en dat Pentium véééél beter is. Maar die brander sprak me zo aan, zeker met het plan dat nog in mijn achterhoofd spookt om een internet-cafeetje te beginnen bij ons thuis. En natuurlijk zijn die verkopers goed in het ompraten van twijfelaars zoals ik, dusse kreeg ik te horen dat zolang ik geen architect ben, ik genoeg heb aan deze Celeron. Dusse dat heb ik uiteindelijk maar gedaan, maar ik zit nog steeds op het puntje van mijn stoel van de zenuwen die deze slopende koop met zich meebracht. Heb al met al in deze winkel wel 3 uur lopen wikken en wegen, zeker met 10 verschillende klanten de voor- en tegens lopen afwegen, een keer naar Raúl gebeld met de telefoon van een vreemde, en nog kwam ik er haast niet uit. Dusse ik hoop dat jullie denken dat het een wijs besluit is geweest, deze aankoop. Als jullie dat denken, laat het me dan maar weten. Als jullie je nu voor je kop slaan, houd dan wijselijk je mond! Hoe dan ook: Ik heb voor het eerst in mijn leven een computer gekocht!!! Voel me zomaar een beetje volwassen! Dusse: nog maar eventjes en ik kan lekker met jullie Skypen!!!! Yahoo!